Ne-gen-tig cent: Een herevaluatie
Voor degenen die het gemist hebben: ik ben overgelopen naar de TU Delft, waar ik vorige week maandag mijn eerste werkdag had. Daarom wil ik deze eerste Delftsche column graag aangrijpen om het soepdilemma dat ik oktober 2016 ervoer, te herevalueren. In deze column ratelde ik maar door over de verhoogde soepprijzen bij Eurest, en of ze misschien zelf iets te diep in hun soepkom hadden gekeken toen ze deze prijzen bedachten. Maar, toen ik vorige week hier (lees: Delft) een eerste stap waagde in de kantine, raakte ik weer totaal van m’n à propos: geen kroketten, en ‘maar’ één soort soep voor, jawel, 1,49 euro!
Hoewel er destijds verschillende comments onder mijn column verschenen dat Eurest qua prijzen wel meeviel, dat het een bewuste strategie was, en dat ik maar eens verder dan Eindhoven moest gaan kijken, deed ik dat niet. Want eerlijk gezegd, ik vond het wel allemaal prima zo. Studenten horen (in mijn ogen) nu eenmaal een beetje skeer te zijn, dus ook die ne-gen-tig cent was te veel. Nu, inmiddels student-af, heb ik eindelijk mijn oogkleppen af kunnen zetten, wat mij heeft doen inzien dat Eurest inderdaad niet zo duur is (vergeleken met andere cateraars).
Oke, onder andere door de prijzen en het (gebrek aan) aanbod van de Delftse catering ben ik dus nog niet zo overtuigd of de switch van Eindhoven naar Delft nu wel zo’n goed idee was. In Paviljoen kon ik namelijk voor 1,49 euro maar liefst drie (!) bekers soep kopen! Of een échte cappuccino. Of bijna een broodje kroket... Het leven hier in Delft is oneerlijk.
Een paar gelijkenissen
Toch is ook niet alles hier zo verschrikkelijk. Er zijn zelfs een paar gelijkenissen waardoor ik me toch minder ver van ‘huis’ voel. Zo lijkt het gebouw waar mijn faculteit gevestigd is erg op MetaForum: Net nieuw, mooie materialen gebruikt, veel natuurlijk daglicht, en ook zeer onpraktisch ingedeeld. En, daarnaast waait het hier bij de faculteit van wiskunde & informatica (EWI) ook altijd ontzettend hard (remember die continue windhoos bij het Hoofdgebouw, de vroegere standplaats van W&I ).
Toch blijkt ook weer uit andere dingen dat ik me inderdaad niet meer in Eindhoven bevind. Zo bestaat het College van Bestuur hier niet alleen uit mannen, zijn er geen hurktoiletten, maar rijdt er wél een bus over de campus. Gelukkig werk ik af en toe in Eindhoven. Ook al kan ik daar dan niet (meer) met de bus naar de TU, ik kan er wel genieten van een broodje kroket of een betaalbaar soepje. Heerlijk.
Discussie