Sommige Italianen zullen me hiervoor willen lynchen, maar ik drink ook gewoon s ’middags cappuccino. Gewoon, omdat het kan. En nee, niet van die vieze. Ik drink echte molto buono, meraviglioso, fantastico cappuccino uit het Paviljoen! Niet alleen is de verhouding tussen koffie en melk subliem, alleen al de schuimkraag brengt mij naar cloud 9. En dat mag eens een keer gezegd worden, bij dezen! En nee, ik snap dat, wanneer men denkt aan zo’n prachtig bekertje heerlijkheid men niet zo snel de associatie maakt met Paviljoen. Dat is gewoon een lelijk (nood-)gebouw dat vijftig jaar geleden al gesloopt had moeten worden. Maar, iedere middag rond drie uur ben ik zó blij dat dat al tien keer is uitgesteld.

Toch ben ik bang dat wanneer het Paviljoen daadwerkelijk wordt gesloopt, deze dames en heren samen met het gebouw ten onder zullen gaan. Net als in Vertigo, waar het kantineteam plaats heeft moeten maken voor een jongere garde aan Latte-architecten. En hoewel ze - naar verluidt - ondergebracht zijn bij andere faculteiten kan ik me voorstellen dat de koffie daar toch niet meer hetzelfde smaakt.

Hoewel ik vorige week een stempelkaart van Eurest heb ontvangen om bij iedere kantine op de TU te gaan lunchen, ben ik er vrij zeker van dat ik mijn kaart niet vol ga krijgen. Nergens tikt het klokje zo als in IPO, en nergens smaakt de koffie beter dan in Paviljoen.