Nee dan het Bachelor College, hoewel zij momenteel talloze eenzame studenten tot levenloze wanhoop drijft, heb ik haar nog nooit een Romeins dorp in brand zien steken. De folklore is ook compleet verschillend: “Het Bachelor College laat er geen gras over groeien” (Vergaderkamer Faculteitsbestuur, 2011). Sterker nog, het Bachelor College is slechts een educatieve organisatievorm dat poogt technische studenten op te leiden met een brede basis aan vakken, niet iets dat breeduit volkeren uitmoordt.

Natuurlijk, de Ad Hominem uithangen dat het Bachelor College niet zo erg is als Attila de Hun en er dus wel mee door kan, dat zou ik nooit durven. Ha! Er zijn namelijk ook overeenkomsten: Attila was namelijk dikwijls een platte man. Wat dorpen binnenvallen, wat boerderijen in de hens zetten, wat Franken onthoofden: zulke praktijken passen zelfs niet in een Shakespeare-prozaatje. Bachelor College-studenten hebben echt precies hetzelfde: “Dat Bachelor College gaat nooit de diepte in.”

Maar de schamele common ground tussen beide partijen biedt niet voldoende basis om van een overeenkomst te spreken. Wat kunnen we dus concluderen op basis van deze N=1 steekproef? Nog steeds niet zoveel…

De transitie naar het Bachelor College roept door sommige vakken vragen op omdat de studielast nog te licht of te zwaar is. Maar om dan het hele systeem, de filosofie aan te vallen? Het terugdraaien van deze transitie mag alleen als blijkt dat de organisatie in de brede zin onhandelbaar is en de filosofie niet wordt gehaald. De filosofie om ingenieurs met enige complementaire capabiliteiten op te leiden. Dat de comfortzone van studenten sporadisch wordt gepenetreerd met zo’n complementair USE-vak betekent niet dat je geen expert meer kunt worden, wel dat je ook andere banen kunt zoeken.