Terwijl het derde biggetje ijverig aan de studie werkt, zitten de andere twee te luieren. Zo gaat dat gedurende hun hele studie. En toch halen ze allemaal eenzelfde diploma en lijken ze hetzelfde lot tegemoet te gaan. Tot plots de grote boze wolf op hun diploma-uitreiking verschijnt.

De wolf kijkt het eerste biggetje aan en vraagt om zijn diploma. De cijfers zijn niet slecht, maar wat moet de wolf nou met een fysicus die de wetten van Maxwell niet kan toepassen, of een biomedicus zonder wiskundebasiskennis? En hij verslindt het diploma met één hap, alsof het niets is.

Vervolgens loopt de wolf naar het tweede biggetje en vraagt ook om zijn diploma. Dit biggetje weet van alles een beetje af, wát een unieke ingenieur! Maar de wolf is op zoek naar een expert. Desondanks biedt de wolf hem een baantje aan, je weet maar nooit waar zo’n unieke ingenieur goed voor is. Het biggetje accepteert dit, uit angst dat hem hetzelfde lot overkomt als het eerste biggetje.

Als laatste wordt het derde biggetje gevraagd zijn diploma te laten zien. Het derde biggetje, inmiddels angstig geworden voor de reactie van de wolf, overhandigt met zwetende pootjes zijn diploma. De wolf werpt een kritische blik op het diploma, maar ziet aan de vakkenlijst dat dit biggetje de expert is die hij zoekt en biedt hem een welbetaalde starterpositie aan.

De grote boze wolf, oftewel de arbeidsmarkt, is streng. En alhoewel het leuke van het Bachelor College is dat het unieke ingenieurs kweekt die een brede achtergrond hebben, zijn er ook nog altijd bedrijven die mensen zoeken die zich in één onderwerp hebben verdiept. Wat mij betreft verlagen al die basisvakken het niveau drastisch, is de use-leerlijn volkomen useless en gaat verbreding van de ingenieur wel erg ver. Doe mij het oude bachelor systeem maar weer…