Deze week was er in het AD een artikel te lezen met als titel ‘TU Eindhoven kreunt onder eigen succes’. Een journalist van de krant liep een dag rond op de campus om verslag te doen van de gevolgen van de studentengroei. Zo vertelt hoogleraar Erwin Kessels van de faculteit Technische Natuurkunde dat zijn studenten steeds vaker proefjes moeten doen waarvan de uitkomst al vaststaat omdat er te weinig capaciteit is om iedereen te laten experimenteren.

In de afgelopen tien jaar is het aantal studenten verdubbeld naar ongeveer 12.500 studenten. Het aantal inschrijvingen van Nederlandse studenten groeit elk jaar met vijf à tien procent. Aftredend bestuursvoorzitter Jan Mengelers zegt dat hij dan ook op alle opleidingen een numerus fixus had willen instellen om de kwaliteit van een diploma te kunnen garanderen.

Griekenland

Tegelijkertijd stond er deze week op de Facebook-pagina van de TU/e een bericht over een beurs in Griekenland waar studenten en staf aanwezig zullen zijn ter promotie van de universiteit. Het doel hiervan zal hoogstwaarschijnlijk zijn om zo veel mogelijk Griekse studenten warm te maken voor een studie in Eindhoven.

Deze twee nieuwsfeiten vatten de keuze die het College van Bestuur een tijd geleden al had moeten maken mooi samen: gaat het CvB voor kwaliteit of kwantiteit? Het is allemaal leuk en aardig dat er nieuwe studenten worden geworven op een beurs in Griekenland: het is immers goed voor de naamsbekendheid en misschien loopt op die beurs wel de volgende Bert Meijer of Maarten Steinbuch rond.

Maar wat schieten de huidige studenten daar nu mee op? Er zijn meer dan voldoende aanmeldingen elk jaar en studenten uit de Europese Economische Ruimte (EER) betalen evenveel collegegeld als Nederlandse studenten. Een afvaardiging op het vliegtuig naar Griekenland zetten om daar nieuwe studenten te werven levert per geworven student niet meer geld op dan een nieuwe student die na een presentatie op een middelbare school in Deurne enthousiast is geworden.

Daarnaast is het aandeel buitenlandse studenten op het moment al twintig procent. Mengelers geeft in het AD-artikel aan dat het aandeel niet boven de dertig procent uit mag komen, want ‘ze [de TU/e] is en blijft een Nederlandse universiteit’. Waar dit schijnbaar arbitrair vastgestelde aandeel vandaan komt, blijft in het midden.

Inkomsten

Een Nederlandse universiteit zou primair een universiteit moeten zijn die zo veel en zo goed mogelijk Nederlandse scholieren opleidt tot ingenieurs. Er valt in het jaarverslag van 2017 namelijk te lezen dat meer dan vijftig procent van de begroting gefinancierd wordt met de Rijksbijdrage. Slechts acht procent komt binnen via de collegegelden. Het feit dat de Rijksbijdrage niet lineair meegroeit met de studentenaantallen is inmiddels ook algemeen bekend. Meer studenten uit de EER leidt dus niet tot hogere inkomsten per student.

De nieuwe bestuursvoorzitter Robert-Jan Smits gaat hier hopelijk meteen mee aan de slag. Het is hoog tijd dat er prioriteiten worden gesteld: kiest de universiteit voor kwaliteit of kwantiteit? Inmiddels is iedereen ervan overtuigd dat de huidige groei op de langere termijn onhoudbaar is.

Waarom er dan tijd en (waarschijnlijk) geld wordt gestoken in een promotiereis om Griekse studenten naar Eindhoven te halen terwijl ze niet meer opleveren dan een Nederlandse student, is een raadsel. Er zijn aanmeldingen genoeg vanuit zowel het binnenland als het buitenland. Steek dat geld liever in het verbeteren van het onderwijs voor de huidige studenten; de student-staf ratio groeide tussen 2010 en 2017 bijvoorbeeld van 14:1 naar 22:1. Hiermee kan de kwaliteit van de diploma’s gegarandeerd worden. Ook kunnen er dan bij Technische Natuurkunde weer eens experimenten worden gedaan waarvan de uitkomst niet van te voren bekend is.

Luc Tissingh | student Electrical Engineering