Spaanse klanken galmen zaterdag door Domusdela, waar vijftien Tuna-groepen hun liederen ten gehore brengen ter ere van het Tunafestival. Dit jaar zijn er naast de traditionele studentengroepen ook veel ‘cuarentuna’ aanwezig, die bestaan uit oudere leden. Het laat zien dat leeftijd er niet toe doet: Tuna ben je voor altijd.

Zo kijken de oprichters van Tuna Ciudad de Luz er ook naar. Nog altijd komen ze elke maand bij elkaar en onlangs traden ze nog op in Murcia. Ook deze zaterdag staan ze weer op het podium, samen met leden van jongere generaties. Juist het feit dat jonge en oude leden elkaar vinden in de muziek is wat de vereniging zo bijzonder maakt, zegt voorzitter Arthur Sliwinski. “Of je nu twintig bent of zeventig-plus: de vriendschappen zijn even sterk.”

Broederschap

Het maakt dat de huidige leden van de vereniging het extra belangrijk vinden om de tradities van de Tuna te bewaren en voort te zetten. En dat is ze al zestig jaar lang gelukt. Het is een nalatenschap waar lid van het eerste uur Ton Smits heel trots op is. Volgens hem is er dan ook weinig veranderd ten opzichte van zestig jaar geleden. Hoewel studenten nu onder hogere druk staan dan vroeger, kunnen de tunos daar door samen muziek te maken los van komen. Plezier en broederschap staat nog steeds centraal.

Tuna Ciudad de Luz was de eerste Tuna-groep buiten de tradionele Tuna-landen, maar voor Benigno Amor Barreiro, directeur van een Tuna-museum in Santiago de Compostela, horen ze er helemaal bij. “Voor normale Spanjaarden is het misschien raar, maar wij kennen Tuna Ciudad de Luz al sinds het stenen tijdperk. Er is een gevoel van broederschap en we voelen ons hier in Eindhoven heel erg thuis.” Dat laatste blijkt wel als hij met zijn groep Tuna de ICAI uit Madrid het podium betreedt en het publiek verrast met een uitvoering - in het Nederlands - van 'Het leven is goed in het Brabantse land' (te zien aan het einde van de video).