Net zoals ouders met jonge kinderen en buitenlandse toeristen bellen internationale studenten vaker dan anderen het alarmnummer of de spoedpost van huisartsen. Toch kunnen hun medische klachten vaak wel even wachten, meent het ministerie van Volksgezondheid.

Er komt een campagne met posters, flyers, filmpjes en advertenties op sociale media om mensen minder snel een beroep te laten doen op de acute zorg. Daarbij krijgen sommige doelgroepen speciale aandacht – zoals dus de internationale studenten.

Overal

Hoe vaak zij het alarmnummer bellen? Daar zijn geen harde cijfers over. De doelgroepen zijn gekozen na een belronde langs alle meldkamers, vertelt Willem van ’t Hof, hoofd van de meldkamer ambulancezorg in Amsterdam. “Ik heb de collega’s zelf gesproken, en allemaal noemden ze óók de internationale studenten.”

Dat deden ze dus niet alleen in de Randstad, maar ook in het oosten en zuiden van het land, of in een provincie als Friesland. “Het viel ons echt op, want dat hadden wij niet verwacht”, zegt Van ’t Hof.

Soms gaat het om gewone huisartsenzorg. “Voor buikpijn hoef je niet meteen 112 te bellen”, zegt hij. De campagne wil buitenlanders voorlichten over het Nederlandse zorgsysteem, zodat ze weten waar ze terechtkunnen.

Volgens Van ’t Hof bellen sommigen ook als ze onwel worden na cannabisgebruik. “Dan weten ze niet dat de cannabis in Nederland sterker is dan in hun eigen land. In de Randstad bellen ze zelfs weleens als ze te veel gedronken hebben. In het oosten niet; daar brengen de mensen hun dronken vrienden gewoon even thuis en dat is het dan.”

In paniek

Maar gaat een campagne in zulke gevallen helpen? Van ’t Hof: “Ik snap wel dat mensen soms in paniek raken. Mijn advies zou zijn: als het spoedeisend lijkt, haal dan eerst even diep adem. Maar goed, ik ben opgeleid als ambulanceverpleegkundige, mij lijkt bijna niets een probleem. Dat is voor een leek natuurlijk anders.”

Zou het kunnen dat deze studenten gewoon geen huisarts kunnen vinden en dan maar teruggrijpen op 112? “Ja, een huisarts vinden is voor meer mensen een probleem”, zegt hij. “Maar wij vragen daar niet naar als ze bellen. Misschien hebben ze ook een kleiner sociaal netwerk en staan ze er vaker alleen voor.”

Als ze geen 112 bellen en niet naar de huisarts kunnen, dan belanden ze waarschijnlijk op de eerste hulp van een ziekenhuis. “Dat is eigenlijk ook niet de bedoeling”, zegt Van ’t Hof. “We moeten er eens over praten met de landelijke huisartsenvereniging: hoe tackelen we dit probleem nou? Voor toeristen kunnen we vaak iets regelen via een hotelarts of zo, maar dat kan bij studenten natuurlijk niet.”

Studentenvakbond

De Landelijke Studentenvakbond zou weleens willen weten hoe toegankelijk de huisartsenzorg is voor internationale studenten. “Wat is de reden dat deze mensen aangewezen zijn op 112?”, vraagt voorzitter Joram van Velzen. “Dat zouden we misschien eerst moeten uitzoeken voordat we aan de slag gaan met bewustwordingscampagnes.”