De kwestie:

Beste Alain,

Elke keer ben ik weer verbaasd over het aantal 'wat oudere' mensen die zo prominent in de tentamenzalen aanwezig zijn, de surveillanten. Wie zijn ze? Waar komen ze vandaan? Wat doen ze buiten de tentamenweken? (en vinden ze het surveilleren eigenlijk leuk?)

Groetjes,
Kelly 

Het antwoord:

Beste Kelly,

Soms was op de middelbare school een toets maken net zo makkelijk als een dronken ESC’er met vijftig pandapunten (toelichting). Soms had je leraar namelijk wel iets beters te doen dan continu controleren of jij niet een blik op je buurmans blaadje wierp. Dan was je leraar druk met toetsen nakijken, rapporten normeren, de krant lezen of luisteren naar de radio over hoe de Amerikanen Bangkok bombardeerden (true story).

Op de universiteit verwachtte ik al helemáál onoplettende docenten. Immers, hoe controleer je een tentamen waaraan liefst driehonderd studenten deelnemen? Deze afkijk-utopie viel echter vies tegen: als smurfen uit een waterkraan krioelden meerdere grijze muizen tijdens mijn eerste tentamen door de zaal. Met militaire precisie hielden ze mijn hoofdbewegingen in de smiezen en controleerden ze mijn grafische rekenmachine en bananen op ongewenste formules.

Ja, Kelly, ook ik vroeg mij af: waar komen die surveillanten toch vandaan?

Die militaire precisie blijkt niet uit de lucht te komen vallen. Sommige surveillanten waren namelijk vroeger werkzaam bij de koninklijke marechaussee. En dat was niet altijd een luxe: de afkijk-utopie was namelijk voor de ‘invoering’ van surveillanten begin jaren negentig realiteit, getuige deze docentquote uit het gelinkte artikel: “Laat ze maar spieken, ze vallen met het mondelinge tentamen wel door de mand”.

Maar waarom zijn ze hier? Volgens Monique Kuyck van Dienst Interne Zaken (DIZ) heeft de universiteit een ‘pool’ van zo’n honderd surveillanten die middels een nul-urencontract via Euflex ingehuurd zijn. Dit zijn allang niet meer allemaal oude scherpschutters, gepensioneerde kolonels of andere Stratego-liefhebbers. De pool bestaat volgens Kuyck uit een variëteit aan mensen, inclusief echtparen en een groot aantal gepensioneerden: “Sommigen hebben er een carrière aan de TU/e op zitten, anderen hadden zich aangemeld omdat ze gehoord hadden dat de universiteit vacatures had”.

Volgens Kuyck vinden de surveillanten hun werk erg leuk en nemen ze het ook erg serieus: “Er is veel voor nodig om ze te laten afwijken van de instructies die ze gekregen hebben. En als ze uiteindelijk afscheid moeten nemen vanwege hun zeer hoge leeftijd -er zijn surveillanten van tachtig jaar en ouder-, dan doen ze dat met tranen in hun ogen”.

Met de ‘extreem scherpe controles’ van vandaag de dag -je mag echt maar één pen op tafel hebben liggen- lijkt de militaire precisie nog steeds aanwezig te zijn. Sudokuende senioren, breiende bejaarden en omgevallen ouderen zijn er nog steeds niet. Ondanks hun strenge houding zijn surveillanten volgens Kuyck mensen die zo gezelligheid zoeken, voor wie de surveillantenlunch in december een hoogtepunt is.

Kelly, het lijkt me dat ze jou ook wat beter willen leren kennen. Dus ask Alain is niet meer nodig. Neen, doe de volgende keer een bakkie met een sympathieke surveillant!

Groetjes,

Alain

Heb jij ook een vraag die verrast dient te worden met een antwoord? Is je huisbaas incontinent, snap je niet waarom Vertigo groen is of loop je ergens anders tegenaan in je TU/e-bestaan? Just Ask Alain!