De publicatie van Haazen verscheen zondag 3 februari online. De bevindingen zijn van groot belang voor de ontwikkeling van het zogeheten ‘race track memory’. Prof.dr.ir. Henk Swagten, bij wie Haazen afstudeerde, is vol lof. “Pascal is de aandrager van de ideeën, voerde alle experimenten uit, deed de interpretatie en modelering, en schreef vervolgens zelf het paper voor Nature Materials, incluis de daaropvolgende discussie met de referees. Dat is zeer bijzonder, ik heb dit nog nooit meegemaakt bij een afstudeerder.”

En er staan nog meer bijzonderheden op Haazens cv. Hij deed een onderzoeksstage bij het gerenommeerde MIT in de VS (cijfer: 9,5), wat leidde tot  een publicatie in Applied Physics Letters – ook al een bijzonderheid. Terloops beklom hij ook nog de Mont Blanc en was voorzitter van de krachtsportvereniging Dynamos.

Het afstudeeronderzoek van Haazen gaat over magnetische bits in nanodraden. Haazen heeft een nieuwe manier bedacht om die bits te laten bewegen. Tot nu toe gebeurde dat door een stroom op de magnetische laag met nanobits te zetten. Haazen doet het echter indirect: via een stroom op de aangrenzende laag ontstaat het zogeheten ‘Spin Hall Effect’, dat de nanobits in de magnetische laag voortduwt. De resultaten zijn van groot belang voor de ontwikkeling van het ‘race track memory’, een veelbelovende nieuwe technologie voor dataopslag die nodig is omdat de ontwikkeling van de gangbare elektrische geheugenchips tegen zijn grenzen aan gaat lopen.

Deze begrenzing ontstaat doordat elke bit in een normale geheugenchip verbonden is met een - relatief grote en kostbare - transistor. Bij magnetische opslag, zoals op een harde schijf, is dat niet het geval. Maar een harde schijf is veel te traag om de geheugenchip te vervangen. Daarom is het racetrackgeheugen bedacht, waarin je veel meer data kunt opslaan dan in de huidige chips. In dit geheugen stromen de magnetische bits – ultrakleine gebiedjes met een verschillende magnetisatie – door een nanodraad heen en weer langs de lees- en schrijfkop. Alle onderdelen staan stil, alleen de data beweegt, waardoor het systeem zeer energiezuinig is.

“Dit onderzoek draagt niet alleen bij tot een beter begrip van het Spin Hall Effect, maar zal ook nieuwe nano-elektronica gaan opleveren waarin magnetische informatie op de schaal van een nanometer op een unieke alternatieve manier opgeslagen en uitgelezen kan worden”, aldus hoogleraar Swagten over het onderzoek.

Het artikel ‘Domain wall depinning governed by the spin Hall’ verscheen 3 februari bij Nature Materials, DOI 10.1038/NMAT3553. De auteurs zijn P. P. J. Haazen, E. Murè, J. H. Franken, R. Lavrijsen, H. J. M. Swagten and B. Koopmans, allen van de Technische Universiteit Eindhoven. Nature Materials heeft een impact factor van 32.