Dat de universiteit al even meegaat is terug te zien aan de architectuur, met prachtige, statige gebouwen verspreid over een goed bewaarde centraal gelegen campus. De campus, die grofweg 4.5 keer kleiner is dan die van TU/e, biedt onderwijs aan grofweg anderhalf keer zoveel studenten als TU/e, erg knus en gezellig dus!

Hoewel de nationale taal hier Iers is, zijn de mensen zo schappelijk geweest om de meeste borden en aanwijzingen ook in het Engels te verstrekken. Je zou het bijna kunnen vergelijken met Friesland, alleen valt er bij Iers écht geen touw aan vast te knopen. Het Iers-Engelse accent, wat dikwijls nog wat schort aan articulatie, was in het begin wat lastig om te verstaan, maar inmiddels ben ik er aan gewend. Het volk is over het algemeen erg warmhartig en gastvrij, zo ook binnen mijn onderzoeksgroep. Het kantoor, klein maar behaaglijk, deed me bijkans denken aan een bestuurshok van een studentenvereniging. De tien bureaus staan tactisch in de kamer geplaatst zoals de blokken bij Tetris, lekker efficiënt. Er hangen wat relikwieën aan de muur en op planken staan objecten waarvan hun herkomst niet altijd meer bekend is, waarschijnlijk van voormalig onderzoekers. Eveneens houdt een skelet met labjas en een Sint Patrick’s dag-hoedje de wacht over de kapstok, zoals het een goed BMT-hok betaamt.

Buiten het onderzoek om heb ik verschillende ‘clubs & societies’ hier bekeken om uiteindelijk bij de Dublin University Boat Club (DUBC) te belanden, iets met ‘wat de boer niet kent…’. De roeivereniging heeft nauwe banden met de universiteit, net zoals in Eindhoven. Omdat er meerdere universiteiten in Dublin gevestigd zijn, delen wij de 1800m van de Liffey die wij tot onze beschikking hebben met vijf andere verenigingen, waaronder ook de University College Dublin Boat Club (UCDBC). Deze twee verenigingen hebben een gezonde ‘rivaliteit’ die jaarlijks wordt beslecht tijdens de ‘Colours boat races’. Dit spektakel wordt midden in het centrum van Dublin verroeid wat altijd voor veel bekijks zorgt. Hier roeien de eerstejaars (novices) en de ouderejaars (seniors), heren en dames in achten tegen elkaar om uiteindelijk desbetreffende trofeeën in hun clubkleuren te mogen verven, vandaar de naam ‘colours’. Van de vier wedstrijden heeft DUBC dit jaar helaas alleen de ‘Dan Quinn Shield’ (Men’s Novice 8+) mee naar huis mogen nemen.

Als je Dublin zegt, dan zeg je Guinness! Uiteraard kon een bezoekje aan de brouwerij niet ontbreken. Deze toeristische trekpleister deed me verdacht veel denken aan de Heineken Experience. Maar de ervaring in zijn geheel wordt toch wel echt naar grotere hoogtes gebracht door een bezoekje aan de ‘Gravity Bar’. Deze bar biedt een 360 graden uitzicht over de hele stad waar je van kunt genieten onder het genot van een verse Guinness van de tap, of zoals ze het hier ook wel liefkozend noemen: Ierse champagne.

Tot dusver heb ik het erg naar mijn zin hier in Dublin, wat door de korte vliegafstand eigenlijk niet eens zo ver van huis voelt. Met koningsdag is er zelfs een Nederlandse borrel georganiseerd, compleet met Heineken, kaas en bitterballen! Omdat Dublin praktisch om de hoek ligt heb ik dan ook menigmaal vrienden voor een weekend op bezoek gehad. Hoewel dit erg gezellig was, zou ik toekomstige studenten aan willen raden om het bezoek tot een minimum te houden. Je wil namelijk ook wel eens wat tijd voor jezelf en Ierland heeft zo veel prachtige natuur te bieden die zeker de moeite waard is om te bezoeken.  

Slán go fóill! (Iers voor ‘Tot ziens!’)