Met zichtbare moeite ploetert Diego Parrondo Ojanguren voort om via de rolstoelhelling de ingang van Atlas te bereiken. Iets over de helft wordt het de TU/e-student Operation Management and Logistics te zwaar, en zet de Spanjaard zijn rolstoel dwars om op adem te komen. Swen Klaasenbos, die ook in een rolstoel zit, gaat het wat gemakkelijker af, maar hij heeft in tegenstelling tot de Spanjaard wél spierkracht in zijn armen.

Toch heeft ook Swen, die meedoet als vrijwilliger voor Stichting Platform Gehandicaptenbeleid Eindhoven (PGE), punten van verbetering: “Die band aan de zijkant is overbodig en in dit gat hier - hij wijst naar beneden - kun je met je wiel vast komen te zitten.” Een week daarvoor kwam Simon de Waal, vrijwilliger bij diezelfde stichting, tot de conclusie dat de toegang niet te steil is, maar wel te lang. “Een liftje zou ideaal zijn.” De oprit bij Matrix blijkt makkelijker, maar daar ontbreekt bij de ingang een drukknop voor invaliden om de deur te openen.

Twee achtereenvolgende maandagen in mei testten enkele TU/e-studenten en vrijwilligers van de Stichting Platform Gehandicaptenbeleid Eindhoven de gebouwen Atlas, Matrix, MetaForum en Gemini. De eerste week gaat niet alleen Simon de Waal op pad, maar ook Celeste Troost en Dennis op ’t Roodt - beiden student Computer Science and Engineering. Celeste heeft slechts een paar meter zicht en Dennis heeft met een been moeite met lopen. De week daarop is het de beurt aan Klaasenbos en Parrondo Ojanguren.

Beide keren lopen enkele medewerkers van Dienst Huisvesting, DPO (de afdeling Arbo, Milieu, Veiligheid & Stralingsbescherming) en PGE mee. Dienst Huisvesting noteert de verbeterpunten en PGE geeft tips. De stichting inventariseert bovendien om de goede punten van deze en andere Eindhovense gebouwen op een website te zetten.

Communiceren op ooghoogte

Zowel de eerste als de tweede ronde reageren de ‘ervaringsdeskundigen’ positief op de receptiebalie in Atlas; rolstoelers kunnen goed aanschuiven en op ooghoogte communiceren en er is zelfs een uitklaptafeltje waaraan je kunt zitten en documenten op kunt leggen. De kantine-balie in Atlas is ook prima, alleen blijkt pinnen daar praktisch onmogelijk, omdat het pinapparaat te ver weg staat en niet los kan. Later in Matrix en Gemini blijken de balies daar echt te hoog; met name in Matrix kijken de rolstoelers tegen een hoge zwarte wand aan.  

'Boem is ho en plons is nat'

Hoewel de studenten en vrijwilligers voldoende punten weten op te noemen ter verbetering, zijn ze in het algemeen tevreden over de campus en weten ze zich goed te redden, of omzeilen ze mogelijke problemen. Celeste Troost: “Ik vind dat ik mij moet aanpassen, anderen hoeven zich niet aan mij aan te passen. Rondslingerende tassen vind ik lastig, maar wat doe je eraan?” Ze heeft onder meer met hulp van Dennis op ’t Roodt haar weg weten te vinden op de campus. En ja, soms loopt het anders, maar ze staat er zelf pragmatisch in: “Tsja, ‘boem is ho’ en ‘plons is nat’.”
Ook Diego Parrondo Ojanguren had, zeker in het begin, moeite om zijn weg te vinden. Nu begint zijn dagelijkse routine met het nemen van de lift bij het Auditorium, zodat hij van daaruit de andere gebouwen via de loopbruggen of met de liften goed kan bereiken.

Vanuit en mét de doelgroep kijken

Bert Verheijen, beleidsmedewerker bij Dienst Huisvesting, kijkt tevreden terug op de rondgangen. “Door een keer door de ogen van de doelgroep te kijken, gingen bij mij ook de ogen open. Het is goed als je iets voor een bepaalde doelgroep doet, om vanuit en mét hen te kijken.” Een van de eyeopeners voor Verheijen betreft de bewegwijzering op en naar de campus - en dat gaat niet alleen op voor personen met een functiebeperking. Ook de PGE-medewerkers en -vrijwilligers bleken moeite te hebben hun weg te vinden naar en in de gebouwen. “Het is heel jammer als mensen onze faciliteiten niet kunnen vinden, we gaan intern evalueren hoe we dat kunnen verbeteren.” In een eerder gesprek noemde Verheijen ook al de moeilijk vindbare lift in MetaForum (onder de trappen) als een verbeterpunt.

Bereikbaarheid, betreedbaarheid en bruikbaarheid

De TU/e hanteert de Integrale Toegankelijkheidsstandaard (ITS) voor haar gebouwen, waarin criteria staan over de inrichting van gebouwen. Gebouwen kunnen helemaal ITS-gecertificeerd zijn, maar ook deelcertificaten krijgen voor bereikbaarheid, betreedbaarheid en bruikbaarheid. Bert Verheijen laat weten dat de gebouwen Matrix en de Zwarte Doos nu geheel gecertificeerd zijn, en dat ook Atlas daar hard naar op weg is. Gebouwen met ITS-certificaten voldoen aan de strengste toegankelijkheidsstandaard, maar Verheijen benadrukt dat gebouwen die hier niet aan voldoen geen slechte gebouwen zijn.

“Het kan zijn dat slechts een onderdeel niet goed is, waardoor je het certificaat niet krijgt.” Ook andersom kan het zo zijn dat een onderdeel wel goed is volgens de ITS-normen, maar in de praktijk niet voldoet. Verheijen noemt de hellingbaan bij Atlas als voorbeeld.

Annemarie Urselmann, Manager Student Facilities bij Education & Student Affairs, laat weten dat van de nieuwe TU/e-studenten in het collegejaar 2017-2018 zo’n elf procent een beperking heeft gemeld. ‘Hiervan weten we dat zo’n zeventien procent dit doet vanwege ‘een vorm van medische omstandigheid’. We leggen de vorm niet vast, maar je kunt denken aan psychische klachten, migraine, diabetes, darmziekte, epilepsie, chronische ziektes, chronische vermoeidheid, rugklachten of een (fysieke) handicap.’ Die elf procent is ook het gemiddelde voor eerdere jaren, laat Urselmann weten. Studenten kunnen voorzieningen aanvragen, waarbij je kunt denken aan extra examentijd bij dyslexie, een speciale stoel bij rugklachten en ‘voorleessoftware’ bij slechtziendheid.