Vanwege het feit dat de symptomen bij vrouwen (te) laat worden herkend, schijnen er in Nederland meer vrouwen te overlijden aan hart- en vaatziekten dan mannen. Gelukkig zijn deze verschillen wel steeds meer bekend in de medische wereld en zijn er wetenschappers die zich richten op het onderzoeken van de verschillen tussen mannen en vrouwen bij de diagnose en behandeling van hart-en vaatziekten.

Arjen Lubach besteedde onlangs in zijn avondprogramma op zijn bekende satirische wijze aandacht aan het feit dat de gemiddelde Nederlandse man nog steeds de norm is in onze maatschappij. Je kunt de avondshow van hem leuk of irritant vinden; feit is dat hij relevante onderwerpen op de kaart zet, die soms zelfs tot Kamervragen leiden. 

Lubach besprak vele voorbeelden waaruit duidelijk bleek dat in allerlei ontwerpen de gemiddelde Nederlandse man als norm wordt genomen. Deze focus op mannen heeft er onder andere toe geleid dat vrouwelijke autobestuurders een veel grotere kans maken op dodelijke verwondingen bij auto-ongelukken dan mannen.

Anno 2022 is er blijkbaar nog steeds geen crashtest dummy ontworpen die op de maten van de gemiddelde Nederlandse vrouw is gebaseerd. Zo’n tien jaar geleden zijn er wel vrouwelijke dummy’s ontworpen. In de praktijk kwam het er echter op neer dat het ook mannelijke dummy’s waren, maar dan wat kleiner. Er werd geen rekening gehouden met het feit dat de lichaamsbouw van vrouwen anders is dan die van mannen. En, je gelooft het niet, de pop werd getest zittende in de passagiersstoel. Onvoorstelbaar toch?

Een ander voorbeeld ging over de instelling van de temperatuur in kantoren. Deze schijnt in de regel ook afgestemd te zijn op de stofwisseling van de gemiddelde man. Vrouwen hebben een andere stofwisseling; zij hebben het vaker koud dan mannen. Nu moet ik hierbij wel aantekenen dat ik zéker weet dat de temperatuur in Atlas op een heel andere manier is afgesteld. In de kantoortuin is het vaak zo warm dat ik en mijn collega’s ons ook in de wintermaanden moeten kleden alsof het al zomer is.

Toch ben ik optimistisch over de toekomst. Onze studenten worden in het Bachelor College 2.0 straks opgeleid tot zelfsturende ingenieurs, die zich in al hun multidisciplinaire projecten verdiept hebben in de diverse expertisegebieden, waaronder natuurlijk ook het kennisveld ‘gebruiker en maatschappij’. Het is dus onmogelijk dat zij in hun ontwerpen géén rekening houden met de verschillen tussen mannen en vrouwen. Toch?