Ik stel me zo voor dat in de nabije toekomst een student naar zijn TU/e-spraakassistent roept: 'TU/e, wanneer gaat de inschrijving voor Q4 open?'. Of: 'Wanneer is de deadline voor het rapport van project 2?'. Dit zou heel veel problemen die we nu ervaren, wegnemen. Elke student is altijd goed geïnformeerd.

Helaas is dit nog niet de werkelijkheid van vandaag. En dus verzinnen we wat meer ouderwetse oplossingen voor onze voorlichting aan studenten. We schrijven informatie over onze opleiding in de online studiegids, organiseren informatiesessies over diverse onderwerpen en schrijven om de week een nieuwsbrief waarin we allerlei nieuws en wetenswaardigheden opnemen.

We denken dat we ons meer dan voldoende inzetten om studenten van de broodnodige informatie voorzien. Toch stromen er, na de informatiesessie, allerlei vragen binnen in onze mailbox, die naar ons idee echt beantwoord zijn in diezelfde informatiesessie. Wat gaat hier dan mis? Het is heel gemakkelijk om de studenten te betichten van laksheid. We zouden kunnen antwoorden: 'Ja, jammer, dat is verteld, had je maar moeten opletten'. Ik moet zeggen dat ik soms wél denk: 'schrijf dan toch iets op tijdens zo’n sessie!'.

Maar dan denk ik weer aan hetgeen ik geleerd heb in een cursus 'de betekenis van de communicatie is de respons die het oproept'. Deze aanname onderschrijf ik, omdat dit mij de gelegenheid geeft om te reflecteren op mijn handelen, te leren van mijn ervaringen en om tot een andere aanpak te komen. De respons van de studenten is duidelijk: de informatie beklijft niet. Dus wat we kunnen doen, is een andere aanpak kiezen.

Hoe dan? Er is al enorm veel geschreven en onderzocht over didactiek. Je kunt interactiviteit bevorderen en je bevlogenheid laten zien om je college of les te verlevendigen. En, niet te vergeten: je moet contact maken met je publiek! Maar soms wil je ook wat minder spannende dingen vertellen die wel van belang zijn voor de student. Is het dan echt nodig om interactieve presentatiesoftware zoals Mentimeter te gebruiken? Of moeten we een digitaal hulpmiddel zoals Kahoot gebruiken om de informatiesessie ‘op te leuken’?

Ik weet het niet. Maar waarom zou ik het ook zelf verzinnen? We gaan onze ID-studenten om feedback vragen over onze manier van communiceren. Vandaag heb ik al met mijn collega afgesproken om dit in gang te zetten. We geven natuurlijk niet zomaar op. Er is geen mislukking, alleen feedback. Dat is nog zo’n overtuiging die mij alleen maar helpt - in mijn werk, maar ook persoonlijk.