In de maand december kon je niet meer dan één gang doorlopen zonder te worden aangeklampt met de vraag wat je wilde verbeteren aan onze universiteit en wat je mening is over dingen waar je misschien nog nooit aan gedacht had. Ik weet het omdat ik daar was, campagne voerend voor mijn fractie. Ik kwam er ook achter dat de meeste studenten niet eens van de verkiezingen gehoord hadden, laat staan dat ze zich druk maakten over wie zich waarvoor kandidaat had gesteld. Van alle studenten aan onze universiteit stemde 26 procent bij deze verkiezingen. Ter referentie: bij de Tweede Kamerverkiezingen is de opkomst 76 procent en bij de TU Delft lag die op 27 procent.

In vergelijking met de landelijke verkiezingen lopen we al ver achter, maar we zien dus dat andere technische universiteiten ook worstelen met de opkomst. 26 procent is een laag percentage, dus wat is de reden dat een student niet gaat stemmen? Waarom stemmen voor iets wat alleen zichtbaar is tijdens die twee weken van het jaar? Studenten vinden het frustrerend dat ze verder maar weinig zien of horen over wat er door de Universiteitsraad voor hen wordt gedaan.

Eén ding is zeker, het ligt niet aan een gebrek aan motivatie of meningen. Onze universiteit is gevuld met studenten die allerlei passies, meningen en motivaties hebben. Je hoort en ziet het elke dag op de campus. De uitdaging waar we voor staan, is hoe we de studenten aan onze universiteit kunnen verbinden met de medezeggenschapsorganen die hen vertegenwoordigen. Niet iedereen is gemaakt voor de politiek, maar iedereen moet er wel bij betrokken zijn!

Wat heeft politiek met onze universiteit te maken? Welnu, onze universiteit heeft ook een democratische 'regering' met leiders, beleidsmakers en gekozen functionarissen. Er is een College van Bestuur (CvB) dat vergelijkbaar is met de ministerraad. Ze hebben 'ministeries' die de 'wetten' voor de universiteit schrijven. Met de hulp van de Universiteitsraad (UR) accepteert of verwerpt het CvB het beleid. De UR mag je zien als het 'parlement' van de universiteit. Ze lezen het nieuwe beleid, hebben recht op informatie, en geven advies of toestemming aan het CvB. De UR bestaat uit negen studentleden en negen personeelsleden. En daar komt jouw stem om de hoek kijken.

Stemmen geeft autonomie aan het individu; het is een van de instrumenten die we bezitten om onze regering te beïnvloeden en daarom een verantwoordelijkheid. Waarom een verantwoordelijkheid? Wanneer een groep omstanders een persoon ziet verdrinken, wie is dan verantwoordelijk voor die persoon? De mensen die kunnen zwemmen? De persoon die het dichtst bij de drenkeling staat? We zijn het allemaal. Iedereen in de menigte kon zich uitspreken. Als je ziet dat er iets misgaat, moet je je uitspreken.

Maar kijken naar individuen is niet voldoende voor een oplossing. Wanneer je kijkt naar de werking van een component in een apparaat, negeer je het apparaat niet. Wat kunnen wij als gekozen vertegenwoordigers in medezeggenschapsorganen doen om ervoor te zorgen dat studenten willen stemmen? Dat ze hun mening willen geven over wat er moet gebeuren, of feedback willen geven over wat er is gedaan? Wat moet er veranderen aan de communicatie tussen de studenten en de UR?

Binnen de UR zijn we al hard aan het werk om dit probleem aan te pakken. Heb je daar ook ideeën over, neem dan contact met ons op! Doe mee en maak deel uit van de verandering die je wilt zien. Ik hoop dat je meer zult zien van het werk dat we doen en dat ik bij de volgende verkiezingscyclus mijn praatje niet meer hoef te beginnen met uit te leggen wat de Universiteitsraad is en doet.