De reden voor de invoering van een dergelijk BSA is niets meer en niets minder dan het verhogen van het studierendement. Er ontstonden meteen felle protesten, want studenten eerst een leenstelsel aansmeren en ze dan na hun derde jaar opnieuw laten beginnen is redelijk onwenselijk. Toch kwam de mededeling van de rector dat hij verwacht dat dit nieuwe BSA binnen een paar jaar landelijk ingevoerd zal worden.

Deze fixatie op cijfers zonder context is ook terug te zien in de prestatieafspraken die gemaakt zijn met de universiteiten in Nederland. Zij worden geacht een bepaald percentage van de studenten die na het eerste jaar door zijn hun bachelordiploma te laten halen binnen vier jaar, anders worden ze flink gekort op hun -de laatste jaren toch al flink gekrompen- overheidsbijdrage.

De gevolgen van deze prestatieafspraken zijn ook aan onze universiteit terug te zien. In de discussies rond de Onderwijs- en examenregeling (OER) van volgend jaar zullen bijvoorbeeld onderwerpen aan bod komen als de potentiële verhoging van het BSA en de drieën-regeling (het niet mogen meedoen aan de herkansing als voor het oorspronkelijke tentamen lager dan een drie is gescoord). Onze universiteit laat het welzijn van haar studenten nog altijd meewegen in dergelijke discussies, maar toch lijkt deze sterkere focus op rendementen ook bij ons onvermijdelijk.

Universiteiten worden in plaats van opleidingsinstituten steeds meer studentenfabrieken. Het oorspronkelijke doel van de universiteit, het bieden van goed onderwijs aan studenten en het vervolgens afleveren van goed opgeleide studenten, wordt steeds meer vervangen door een nieuw doel: hoge rendementen. Ik maak me ernstig zorgen wat er gaat gebeuren met de kwaliteit van het onderwijs op het moment dat universiteiten hun rendementsdoel niet lijken te gaan halen.