Naast de in mijn intro al genoemde organen zijn er namelijk ook nog het studentenadviesorgaan, de PhD council en vele andere klankbordgroepen waarmee het College van Bestuur probeert om alle neuzen dezelfde kant op te krijgen voordat een besluit wordt genomen.

Echter, als veel partijen zich moeten buigen over allerlei voorgenomen besluiten is er altijd wel één partij die het er niet mee eens is. Dit leidt steeds vaker tot 'populisme' in de medezeggenschap. Studenten die roepen om “meer, meer, meer” geld voor de ambitieuze student, zonder te kunnen vertellen waar dat geld vandaan moet komen.

Of opleidingscommissies die roepen om “minder, minder, minder” invloed van het Bachelor College of de Graduate School op “hun” opleidingen, zonder zich te realiseren dat juist deze instanties gezorgd hebben voor een enorme versterking van de aantrekkingskracht van de TU/e.

Leden van de medezeggenschap mogen cursussen volgen om hun taken goed te kunnen vervullen. Bij een van deze cursussen wijst de cursusleider de mensen vooral op hun rechten als medezeggenschap. Instemmings- en adviesrecht, daar gaat het volgens hem om. Wat men zich niet realiseert is dat ons bestuur verdraaid goed luistert naar hun medezeggenschap.

Als lid van de universiteitsraad ben je vaak in een heel vroeg stadium betrokken bij allerlei plannen. Je ziet het hoe en waarom van plannen en leert ook de onmogelijkheden kennen. Als uiteindelijk om een formeel advies of om instemming wordt gevraagd, zijn alle mitsen en maren al bediscussieerd.

In deze discussies is geen ruimte voor populisme. Wij hebben immers geen zeggenschap. Onze mening wordt gehoord en wij vertegenwoordigen studenten en personeel zo goed we kunnen. Maar uiteindelijk is het het bestuur dat beslist, soms ook tegen de wens van de U-raad in (denk aan betaald parkeren).

Laten we de positieve manier waarop onze medezeggenschap werkt, omarmen, en proberen niet de loopgraven in te duiken. Uiteindelijk leidt dit alleen maar tot verliezers.