Er zijn groepen die groter zijn dan de maximale zitcapaciteit van de grootste collegezaal (zaal 3 in het Auditorium met 300 plaatsen). De Blauwe Zaal is groter, maar die wordt niet ingezet voor reguliere colleges. Met enige improvisatie werden groepen opgesplitst en verdeeld over aangrenzende zalen, waarbij in één zaal de betreffende docent ‘live’ te volgen was, terwijl in de naburige zaal tegelijkertijd verrichtingen op een videoscherm te volgen waren.

Dit is een opzet die toch beperkingen kent. Zo zijn de mogelijkheden tot een interactief samenzijn onwenselijk beperkt. Van de kant van het College van Bestuur werden de onvolkomenheden betiteld als ‘kinderziekten’, waaraan impliciet de verwachting kleeft dat die weldra overwonnen zullen zijn. Voor docenten zal in de toekomst meer onzekerheid ontstaan over het aantal aanmeldingen voor een vak. De aantallen kunnen sterker fluctueren. Mag een docent, zo vraag ik mij dan als docent en UR-lid af, een limiet stellen aan het aantal deelnemers? Kan een student deelname aan een vak, waarvoor hij ingeschreven is en waarvoor collegegeld is betaald, ontzegd worden? Dergelijke vragen en gedachten komen op, maar de spelregels daaromtrent zijn allerminst duidelijk. Het zal overigens niet voor het eerst zijn dat de optie om bijvoorbeeld colleges in dubbel ‘shift’ te gaan geven in beeld komt.

Kortom, het proces van omgaan met grotere groepen en het faciliteren daarvan met passende organisatorische en ruimtelijke voorzieningen heeft de aandacht van de UR. De raad zal zich met het CvB sterk maken de ‘kinderziekten’ snel te overwinnen.