Wanneer je iemand vraagt hoe het gaat, krijg je negen van de tien keer terug dat het druk is. Maar is ‘druk’ wel een antwoord op die vraag? Oké, je hebt het druk. Maar hoe gáát het met je? Ben je gelukkig? Onderneem je dingen die je energie geven? Krijg je genoeg rust? Waar ligt je stressniveau? Let’s talk about stress, baby.

Welke dingen onderneem je allemaal nog naast je studie? Zijn het activiteiten die tijd kosten bovenop je studietijd, waardoor er minder uren overblijven voor ontspanning? Waardoor aan het einde van de week weinig tijd over is voor hobby of sport? Als er op donderdag geborreld wordt, zul je dit moeten compenseren door in het weekend door te werken, of door minder te slapen. Kortom, je tijdschema zit tsjokvol.

Natuurlijk zijn extracurriculaire activiteiten leuk, maar ze bezorgen je soms ook een hoop negatieve energie. Er gaan dingen mis, er moet samengewerkt worden, aan verplichtingen moet worden voldaan, er zijn zonodig nog meer deadlines om te halen. Naar buiten toe dient wel een mooi georganiseerd plaatje gepresenteerd te worden. Maar achter die facade zitten te veel actiepunten, te veel vergaderingen en te veel frustratie. Daarbovenop komen nog de studieverplichtingen, de deadlines, de overvolle mailbox en de talloze sociale verplichtingen. Er moet veel geregeld en onthouden worden! Het hoofd raakt vol.

Dan heb je zowel een vol schema als een vol hoofd. Daar ligt het pijnpunt: het hoofd wil afdraaien, maar het schema laat het niet toe. Het lijkt alsof er nooit een moment is dat we écht kunnen doen wat we willen, omdat we alle gaatjes in de agenda vullen met belangrijke of interessante activiteiten. Stiekem is dat misschien wat we bedoelen. We zijn niet druk, we voelen druk: tijdsdruk, verantwoordelijkheidsdruk, sociale druk, toekomstdruk, prestatiedruk. Druk om te blijven gaan, om niet stil te staan. Want stilstaan is achteruit gaan.

Dus wat nu als we afspreken om de volgende keer als je gevraagd wordt hoe het met je gaat, je niet zegt dat je ‘druk’ bent. Een paar alternatieven zijn: het voelt alsof ik meer plan dan mijn agenda aan kan, mijn hoofd werkt niet meer mee, ik zit aan mijn max, ik ben aan pauze toe, ik kom niet toe aan dingen die ik wil doen, mijn stressniveau is te hoog. Of zeg gewoon nee, het gaat niet goed, ik heb een vriend nodig.

Je hoeft je niet te verstoppen achter dat masker dat voortdurend wil laten zien hoe geweldig je leven is en dat stress je lekker scherp houdt. Het mag af en toe niet zo goed gaan, je mag soms je aan je max zitten. Als je jezelf maar toestaat die stress weer regelmatig af te bouwen, zodat je niet óver je max gaat. Voor iedereen werkt dit anders en vergelijken heeft daarom niet zoveel zin, maar wees alsjeblieft een beetje lief voor jezelf.