“Ik denk dat ik dat beter niet kan zeggen: alles is toch al van tevoren besloten”, “Als je je hoofd boven het maaiveld uitsteekt, wordt het er direct afgemaaid”, “Ik ben altijd die vervelende persoon die kritisch is: met dat stempel maak ik nooit kans op een promotie”.  

Dit zijn uitspraken die we allemaal wel eens horen. Uitspraken die ook zorgen baren in het licht van sociale veiligheid, vooral in een organisatie waar juist kennis, inzicht en verschillende perspectieven het verschil kunnen maken in hoe succesvol we zijn. Kennis is een van onze core assets en samenwerking de methode om die te verkrijgen. Sociale veiligheid is een cruciale randvoorwaarde voor succes, ook volgens het boek “The fearless organisation”. 

Je geremd voelen in kennisdeling heeft doorgaans een dieperliggende oorzaak: je neemt waar (en leert van) hoe er met feedback wordt omgegaan door de ontvanger. Als dat structureel neerkomt op uitstellen, of “ja zeggen, nee doen”, of “geen echt antwoord op de vraag geven”, of erger: een houding laten zien die uitstraalt dat de bijdrage zo snel mogelijk ‘weggemanaged’ moet worden, dan komt sociale veiligheid al snel in het gedrang en liggen fenomenen als ‘silent quitting’ op de loer.   

Vaak volgt kennisdeling uit een intrinsieke motivatie om als student of medewerker je steentje bij te dragen aan het succes van de TU/e. Uiteraard kent kennis vele vormen en vele kwaliteitsniveaus, maar in elke vorm van kennisdeling is een aanleiding te vinden om te geloven in die bijdrage. Met een gesloten houding reageren op kennisdeling is funest voor diegenen die geloven in het belang van kennisdeling, en dus de TU/e. Vooral mensen met posities met aanzien kunnen een drukkend effect hebben op de mensen in hun omgeving.  

Gelukkig liggen de kansen om ons hierin te verbeteren als organisatie voor het oprapen. Dat bleek ook tijdens de lezing van Naomi Ellemers tijdens de Social Safety dag van 30 mei. Haar boodschap: laten we leren meer open te staan voor kennis en samen nieuwsgierig worden wat het kan betekenen voor ons. Voelen we ons geremd? Ervaren we weerstand bij het delen van kennis? Maak het dan expliciet en onderzoek samen wat hier écht speelt. Sneller tot die kern komen bespaart ook tijd en andere resources, waardoor werkdruk verlaagt, en je verhoogt de kwaliteit van de resultaten. 

Laten we dus communiceren over onze ideeën, visies, en inzichten, en er samen over praten in gelijkwaardigheid. Niet alleen omdat we dan kunnen bijdragen aan een van de waardevolle assets van de TU/e (kennis), maar ook omdat dat zal bijdragen een een veiligere (werk)cultuur. Niet alles ligt namelijk vast of is van tevoren besloten; verandering is mogelijk wanneer je je stem laat horen met zorgen en oplossingen. Diversiteit verrijkt besluitvorming, net zoals een verscheidenheid aan bloemen een boeket voller maakt. Door je te onderscheiden en zichtbaar te zijn, word je niet alleen opgemerkt, maar open je ook de deuren naar vooruitgang en promotie.  

Remco Tuinier  

Ellen Konijnenberg 

Michel van Eerd 

Víctor Sánchez Martín 

Anton Darhuber 

Harold Weffers 

Max van Mulken 

Kimberley Thissen 

Martijn Klabbers  
 
PUC; Personeelsfractie van de Universiteitsraad