Tussen de oren | Waarom Pharrells ‘Happy’ verplichte kost zou moeten zijn bij groepswerk
Ik ben nooit geopereerd. Ambieer ik ook niet. Maar mocht het er ooit van komen, dan zal ik - naast dat ik de chirurg doorzaag over diens vermeende expertise in het betreffende snijwerk - ook even vragen wat er die dag op de playlist staat. Want die muziekkeuze, zo blijkt uit een onlangs verschenen artikel in Journal of Organizational Behavior, kan ervoor zorgen dat het operatieteam nét wat beter samenwerkt.
Muziek heeft het wonderbaarlijke vermogen om het leven op meer en minder cruciale momenten net wat mooier of makkelijker te maken. Reel2Reals ‘I Like To Move It’ maakt het laatste rondje van mijn wekelijkse spinning work-out nog net dragelijk. In de auto moet ik oppassen met ‘Get Busy Child’ van The Crystal Method: WipeOut-laagvliegers indachtig tik ik zo de 140 aan. En mocht het uit gaan met mijn geliefde, dan zal ook ik hartstochtelijk meeblèren met Adele’s ‘Someone Like You’.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat muziek sinds jaar en dag slim wordt ingezet in winkels, casino’s, en openbare ruimten. En als arbeidsvitamine. Ik denk even meewarig aan het gelijknamige, award-winning(!)* radioprogramma waarin anonieme werknemers voor twee uurtjes de radioprogrammering mogen bepalen, ter ondersteuning van hun noeste arbeid. Nog elke werkdag te beluisteren op Radio 5. Hartverwarmend!
En nu is dus gebleken dat muziek ons ook meer coöperatief maakt. Tenminste, als we de juiste muziek opzetten. Het onderzoek van Kevin Kniffin en collega’s (2016) kende twee condities. In de ene conditie luisterden proefpersonen tijdens het uitvoeren van een gezamenlijke opdracht naar liedjes als ‘Yellow Submarine’ (The Beatles), ‘Walking on Sunshine’ (Katrina and the Waves), en het themalied van de tv-serie Happy Days. Liedjes waar je blij van wordt. In de andere werd geluisterd naar minder lichtvoetig heavy-metal werk zoals ‘Smokahontas’ van Attack Attack! en ‘You Ain’t No Family’ van iwrestledabearonce. Duidelijk minder blije liedjes. Wel ijzersterke bandnamen overigens.
Wat bleek? Proefpersonen in de conditie ‘blije liedjes’ gedroegen zich consistent meer coöperatief en pro-sociaal dan de proefpersonen in de conditie ‘takkeherrie’. Dit pleit ervoor dat we ons bij groepswerk niet alleen druk maken over wie de koffie haalt, maar ook wie de playlist bepaalt. Voor deze ene keer is het beter als niet de fervente hardrockfan maar de feel-good muziekliefhebber de liedjes kiest.
Complexe taken laten zich overigens het best vervullen bij ‘The Sound of Silence’.
Dr. Josette Gevers, associate professor of Team Effectiveness bij de Human Performance Management group
*Op 1 mei 2006 kreeg het programma een vermelding in het Guinness Book of Records als langstlopende landelijke radioprogramma ter wereld.
Discussie