Het is dan ook niet verwonderlijk dat onze campus rijk is aan olifantenpaadjes. Je weet niet wat dat zijn? Dat prachtige woord beschrijft de plek waar mensen niet via het aangelegde wandelpad, weggetje of trappetje hun weg vervolgen, maar een snellere oplossing zien door hun route af te korten, op die manier een nieuw onverhard paadje creërend. De echte campusfan zal meteen een aantal van dit soort paadjes herkennen. Het grasveld voor het Auditorium lag er voor de herinrichting in het kader van de Groene Loper vol mee.

Het mooiste olifantenpaadje is voor mij het pad van Potentiaal naar het Dommelbruggetje richting het SSC, tussen de containerwoningen door. Of beter gezegd was, want vlak voor de vakantie zag ik tot mijn grote verbazing dat er nu een aangelegd stenen paadje is gecreëerd. Compleet met struikjes er langs. Niks lijkt meer heilig op de campus.

Maar niet getreurd. Zoals in de technologie een heersende standaard na verloop van tijd weer wordt voorbijgestreefd door een andere innovatie, zo zullen ook aangelegde paadjes na verloop van tijd weer overbodig worden door het ontstaan van nieuwe olifantenpaadjes. Laten we ons als TU/e’ers in het nieuwe jaar niet beperken tot de gebaande paden. Ook dit jaar weer gewoon lekker over het gras, dwars door struiken en perken, compleet van het padje af. Be the innovator. Gelukkig nieuwjaar!