De zesjesmentaliteit is in Nederland, dus ook aan onze universiteit, tot kunst verheven en ons basis- en middelbaar onderwijs is zo opgebouwd dat er vooral focus ligt op het voldoende beheersen van alle vakken in plaats op het uitblinken in bepaalde vakken. Vooral niet te veel opvallen en boven het maaiveld uitsteken, is het credo. Schaatser Koen Verweij, die op slechts drie miljoen nanoseconden het goud miste, moest volgens ons klootjesvolk gewoon blij zijn met zilver in plaats van boos zijn om het gemiste goud. De echte winnaarsmentaliteit is in ons landje ver te zoeken.

Lange tijd hield de angst om uit te blinken ook de Eindhovense student in zijn greep, maar de laatste jaren lijkt daar verandering in te komen. Ambitieuze studententeams rekenen af met de Brabantse nuchterheid en presteren het onmogelijke. Solar Team Eindhoven was voor aanvang nog enigszins terughoudend, maar wij wisten al lang dat het voor niets minder dan de winst afreisde naar Australië. Niks geen Olympische gedachte. Terwijl iedereen dacht dat Tech United de Joop Zoetemelk van het robotvoetbal zou worden, nam het team geen genoegen met een tweede plek en veroverde in 2012 de wereldtitel.

Ook excelleren in studieresultaten wordt gelukkig steeds meer gewaardeerd. ASML maakte deze week bekend dat het aan de best presterende Nederlandse masterstudenten van de drie TU’s studiebeurzen gaat verstrekken. Uitblinken loont dus, sterker nog: het is keihard nodig voor het concurrentievermogen van onze economie. Zullen we eindelijk van dat verschrikkelijke taboe op excelleren afkomen? Laten we als TU/e het goede voorbeeld geven en voor goud blijven gaan. Met minder nemen we geen genoegen.