Ik hoop dat de TU/e mij de komende jaren genoeg mogelijkheden biedt om dit gevoel van trots vast te houden. Wat betreft een fysiek aandenken lijkt men op de goede weg. Als het goed is, ontvangen afgestudeerden vanaf aankomend academisch jaar niet meer de oerlelijke lichtblauwe fleecesjaal. Man, wat had ik bij diploma-uitreikingen medelijden. Jaren gezwoegd om eindelijk je mastertitel te halen, krijg je van de universiteit een lap stof die zonder logo prima in het HEMA-schap zou passen. Niet bepaald iets dat je met veel trots draagt of ophangt. Een speld is genoemd als stijlvol alternatief, maar voor hetzelfde geld ontvang ik straks een petje of een paar handschoenen met TU/e-logo erop.

Dat het alumnibeleid nog niet perfect is, is een understatement. Op de Alumnidag afgelopen maand kwamen 220 mensen af, op een totaal van ruim 35.000 alumni. Een opkomst van 0,63%, redelijk dramatisch. Volgend jaar wordt de Alumnidag daarom gecombineerd met de Publieksdag van de TU/e. Toch triest, om van ellende de samenkomst van alumni maar te combineren met het Open Huis voor Jan en alleman. Denk je vol trots met je blauwe sjaal in een warm bad van oud-studiegenoten terecht te komen, kan het zomaar zijn dat je tussen de nieuwsgierige huisvrouwen en schoolkinderen staat.

CvB-voorzitter Jan Mengelers (zelf TU/e-alumnus, yeah!) kondigde een Alumnisoos aan met plaats voor ‘VIP-alumni’, zoals John Körmeling. Wie? Het kan aan mij liggen, maar ik moest toch even googlen om te weten te komen dat dat een architect en kunstenaar is.

Tijdens de Diesviering vorige week werd aangekondigd dat de TU/e haar samenwerking met het bedrijfsleven intensiveert. Een sterk en ambitieus alumnibeleid lijkt me daarvoor een ideaal instrument. Hopelijk wordt dat de komende jaren werkelijkheid en kom ik over tien jaar vol trots terug naar de campus. Uiteraard mét een blauwe HEMA-sjaal om.