CLMN | M’n fiets is gejat
“M’n fiets is gejat, m’n fiets is gejat, oh wat een vervelend gevoel is dat”, zongen de Sjonnies al terecht. In mijn studiecarrière tot nu toe heb ik deze ervaring gelukkig 'maar' één keer hoeven meemaken. Blijkbaar was de slogan van de TU-fiets: 'the bicycle that can’t be stolen' niet doorgedrongen tot de lokale kleptomane gemeenschap.
Maar aangezien een studentenleven zonder fiets een beetje voelt als een videocollege op 1x de snelheid (het werkt wel, maar het gaat allemaal zo langzaam), sta je als student dan voor een dilemma. Een fiets kopen bij de fietsenmaker betekent de rest van de maand droge macaroni eten, maar wat is het alternatief?
Aan één kant heb je de avondlijke fietsenmarkt rondom Stratumseind. Deze zou je kunnen zien als een betaalde versie van het witte fietsenplan uit de jaren zestig, maar verder is het wel moreel (en wettelijk) verwerpelijk. Aan de andere kant: wie zegt dat een willekeurige fiets op marktplaats wel van onberispelijke komaf is?
Uiteindelijk ben ik maar met puppyoogjes naar mijn moeder gegaan. Aangezien zij het belang van een gevarieerder dieet wel in kon zien, rijd ik nu op een prachtige paarse damesfiets rond. O ja, en mocht iemand ooit de TU-fiets met nummer J8331 tegenkomen: ik mis hem nog steeds.
Discussie