Oké, toegegeven: af en toe zie je iemand over de campus struinen in een sweater met onze universiteitsnaam. Maar 9 van de 10 keer is dit een buitenlandse student die vast zijn souvenir aan het uittesten is. Zijn Nederlanders dan niet trots op hun universitaire carrière? Waarom zou ik op mijn kleding wel ‘Palm Springs 1963’, ‘California Surfing’ of een andere goedkope H&M-tekst willen dragen, maar niet de universiteit waar ik dagelijks rondloop en mijzelf ontwikkel? Of, nog erger, waarom ben je wel trots op het feit dat je voetbalwedstrijden van NAC Breda kijkt (hoewel het best knap is om zo’n wedstrijd af te kijken zonder huilend het stadion uit te lopen), maar niet op de uren dat je hebt zitten ploeteren in de tentamenzaal?

Het frappantste feit kwam naar voren in Cursor 9 van vorig jaar. In een artikel over de TU/e-tas gaf menig student aan het universiteitslogo van de vertrouwde laptopdrager af te plakken of zelfs te verwijderen, opdat men niet herkend zou worden als zijnde TU/e-student. Dit zijn de mensen die de vorming van een TU/e-community in de weg zitten. De mensen die liever afplakken dan aanpakken.

Een hechte community vorm je niet door de campus kleiner te maken, of door een woontoren te bouwen. Een community wordt gevormd door een gevoel van eenheid. Een gevoel dat we samen iets moois en gezelligs kunnen neerzetten. En uiteindelijk een gevoel van gedeelde trots.

Laten we dus met zijn allen de reproshop leegkopen. Zet morgen je TU/e-petje op, trek je TU/e-shirt aan en speel een potje voetbal op de Groene Loper met een TU/e-bal. Laat iedereen zien dat je trots bent om aan de TU/e te studeren. En voor je het weet verwelkomen we de 20.000ste student, hebben we die 32 plekken in de Times ranking teruggewonnen en is het leven op de campus één groot feest.