door

CLMN | Blijf positief

30/11/2015

Het was dinsdagmiddag, rond een uur of half vijf, toen ik het Paviljoen binnenstormde. Gehaast griste ik de promotieposters van de muziekvereniging waar ik bij zit uit mijn boodschappentas om vervolgens nerveus met een rolletje plakband te friemelen in een verwoede poging de boel zo snel mogelijk aan de muur te krijgen. Het was van levensbelang dat dit binnen vijf minuten gedaan zou zijn, want ik moest ook nog boodschappen doen, om vervolgens te koken voor vijftien man, om op tijd te kunnen vergaderen, om daarna de repetitie op tijd te halen en oh ja, ik moest ook nog wat lezen ter voorbereiding van mijn college op woensdag. Net voordat ik het gebouw uitrende, werd mijn aandacht vluchtig getrokken door het trainingenboekje van de Wervingsdagen, waarvan ik een exemplaar in mijn tas wierp.

Enkele dagen na de dinsdagmiddaghectiek bladerde ik het boekje door. Al gauw ontdekte ik dat de Wervingsdagen om meer draaiden dan worstenbroodjes en viel mijn aandacht op een cursus die perfect voor mij leek: een cursus ‘omgaan met stress’. Euforisch gestemd snelde ik naar de site om me aan te melden, maar kwam helaas van een koude kermis thuis: er was geen plaats meer. Oké, dacht ik bij mezelf, geen man overboord want wellicht leer je soortgelijke dingen bij de cursus ‘ontspannen presenteren’. Misschien had ik hier gelijk in maar ik zal het helaas nooit weten, want ook voor deze cursus was het maximum aantal deelnemers bereikt. Een cursus Photoshop, self-assessment, CV-schrijven, personal branding, ga zo nog maar even door? Geen probleem, kom langs! Maar de stress verhelpen? Daarvoor was ik te laat…   

Opmerkelijk dat de TU/e-community zich als een partij hongerige roofdieren op deze twee cursussen heeft geworpen. En toevallig, dat dit op ongeveer hetzelfde moment gebeurde als de publicatie van een Cursor-artikel waarin werd gepleit voor verlaging van het dagelijks ervaren stressniveau van medewerkers. De TU/e-jaarverslagen staan vol met tevredenstellende cijfertjes die een toename in gemiddelde studieprestaties weergeven, mede te danken aan de intrede van het Bachelor College. Verplichte colleges en tussentoetsen en omvangrijkere vakken met meer opdrachten, meer prestatiemomenten en meer nakijkwerk. Illustreert de massale interesse in een cursus ‘omgaan met stress’ een pijnpuntje omtrent het welzijn van onze universiteitsgemeenschap?

Het is moeilijk. Als onderwijsinstelling kun je geen individueel onderwijs op maat aanbieden. Sterker nog, het is niet meer dan logisch dat van studenten verwacht wordt dat ze studeren met een bepaalde mate van structuur en regelmaat. Het hoge niveau van de TU is mede te danken aan de productiviteit van zowel haar studenten als medewerkers en de wil om te excelleren - het zou betreurenswaardig zijn als deze aspecten verloren gaan. Daarnaast is het ook moeilijk om welzijn buiten ziekteverzuim om te kwantificeren. Anderzijds krijgen we wel anti-RSI training vanuit de faculteit en bij het STU kun je altijd aankloppen voor een cursus assertiviteit of positief denken, maar een cursus stress-management? Ho maar. Voorlopig dus nog even doorwerken in een deugdelijke zithouding en natuurlijk met een brede glimlach: volgend jaar is er immers weer een kans.

Deel dit artikel