Mijn versie van het liedje 'Zullen wij een sneeuwpop maken?' uit de Disney-klassieker 'Frozen' zou de film niet gehaald hebben. Anna vraagt haar zus of ze buiten wil komen spelen, maar als ze het me vandaag zou vragen, dan zou ik haar zeker wijzen op de mogelijkheden om haar liedje aan te passen aan de werkelijkheid van dit moment.

Het is eindelijk december. Het kwam snel, maar niet snel genoeg. Normaal gesproken is dit een van mijn favoriete maanden, vol met feestelijkheden - Sinterklaas, verjaardagen van familie, vrienden en van mijzelf, Kerstmis en Oud en Nieuw -, maar dit jaar kan ik eerlijk gezegd niet wachten tot het voorbij is. Noem me een mopperaar, maar 2020 heeft mijn bruisende karakter toch wel wat afgevlakt.

Maar dat is oké en ik weet dat ik niet de enige ben die zich zo voelt. Zo hielden we een onderzoek naar het welzijn van bachelorstudenten Data Science gedurende dit ongebruikelijke academisch jaar. Hieruit bleek dat 39 procent van de correspondenten - met name internationals - extra stress ervoer bij het afronden van hun studie. Daar kan ik me iets bij voorstellen.

Dit jaar maakte ik kennis met het werk van Susan David en het concept van emotionele flexibiliteit. In plaats van met positief denken onze problemen te lijf te gaan, moeten we onze ware emoties tegemoet treden, zo luidt de gedachte. Of, zoals een wijze student ooit tegen me zei: het helpt wanneer je iets doet waardoor een deel van je negatieve energie vrijkomt. Soms kan dat een goede huilbui zijn. Soms helpt het om je gevoelens te delen met een vriend. En soms helpt het om simpelweg toe te geven dat het verrichten van steeds dezelfde handelingen, dag in dag uit, ronduit saai is.

Dit jaar heeft ook goede momenten gekend en er zijn wat virtuele feestjes om naar uit te zien, maar over het geheel genomen ben ik klaar met 2020. Geheel in de stijl van 'Frozen' ben ik er klaar voor: laat het los.

Stuur me een berichtje als je behoefte hebt om je gevoelens met iemand te delen. Dat is mijn cadeau aan jou voor de feestdagen.