Magnetron-revolutie
Even systematisch als de zonsopgang en de jaarlijkse komst van Sinterklaas, hangen de geel-, groen- en blauw-omkaderde gezichten weer op de campus: de verkiezingstijd is aangebroken. Vandaag en morgen mogen de studenten via hun stem bepalen of Groep-één, de Eindhovense Studentenraad (ESR) of DAS de meeste universiteitsraadzetels verdient. Vanuit ideologisch perspectief is het een prachtige bevestiging van onze democratische samenleving, maar persoonlijk vind ik het een tamelijk nutteloze exercitie.
Het gros van de mensen om mij heen deelt bovenstaand sentiment. Ik beweer niet dat mijn vriendengroep een representatief deel van de TU/e-studenten vormt, maar het geeft wel een sterk vermoeden: er is merkbare dissociatie tussen het enthousiasme van de promotende, gele-trui-dragende Groep-één’er en de apathische student die naar z’n ochtendcollege wil. Wat is hiervan de oorzaak?
Geloofwaardigheid
Ik denk dat dit de hoofdreden is: veel studenten denken dat de universiteitsraad niks zinnigs kan betekenen voor de ‘gemiddelde student’. Dit is niet héél raar om te bedenken. Om een voorbeeld te geven: ESR pronkte enkele jaren geleden nog met de installatie van magnetrons op de campus voor het opwarmen van maaltijden. Een van mijn voorgangers, Jim Stolk, gaf op zijn beurt (vlijmscherp) uitleg over dit gedrag: de studentenfracties hebben het constante dilemma dat kleine, concrete ‘overwinningen’ zoals een magnetron een stuk fotogenieker zijn dan serieuze taken als advies geven over “obscuur doch belangrijk beleidsstuk nummer 142/A”. Dat laatste is simpelweg niet interessant voor de gemiddelde student. Gevolg: zeg maar dag tegen je geloofwaardigheid.
Huizenprobleem
Als dit een daadwerkelijke reden is voor de apathische houding van de student tegenover de studentenfracties, dan is er in ieder geval verbetering zichtbaar. Ze zijn de afgelopen jaren beter geworden in het neerzetten van de wat drogere stof als een daadwerkelijk verkiezingsprogramma. Geen ‘plaats overal een magnetron’, maar in plaats daarvan wil Groep-één onderzoek naar burn-outs doen en wil ESR het huizenprobleem oplossen. Allebei zeer serieuze onderwerpen (goed bezig), maar het blijft natuurlijk de vraag of er iets uit komt, of dat allebei de fracties aan het eind van het jaar luid zuchten en hun schouders ophalen. DAS wilt overigens verbeterde sportfaciliteiten. They didn’t get the memo.
Waar het allemaal op neerkomt, is dat jezelf verkeerd profileren vanzelf tot onderwaardering leidt. Het gaat al de goede kant op, maar men heeft nog een lange weg te gaan voordat de student gaat uitkijken naar zijn jaarlijkse momentje van zeggenschap over hoe de TU/e gerund wordt.
Discussie