Al vroeg tijdens mijn oriëntatie maakt mijn mentor het duidelijk dat het buitenland een goede plek is om naartoe te gaan. Wil je kans maken op een PhD-plek, dan zorgt ervaring in het buitenland ervoor dat je een streepje voor hebt. Wanneer ik doorvraag naar waarom dat nou eigenlijk is, geeft hij persoonlijk toe dat het gewoon mooi staat. Zit er nou daadwerkelijk waarde achter ‘ervaring opdoen met werken in een andere cultuur’? Hij haalt z’n schouders op. Ik word achteraf geraakt door het feit dat ik in het Engels zat te praten tegen een Macedoniër die zijn kantoor deelt met een Nederlands-Russische collega.

Alle mensen die ik spreek over het vooruitzicht op een stage in het buitenland, hebben het altijd over hoe vet het ze lijkt om naar Scandinavië of Australië te gaan. Precies, het lijkt me vet om naar die landen te gaan, maar dat zegt niks over de stage zelf. Het is alsof we in een dagdroom beland zijn over een vakantie, niet een stage. Case in point: het gros van alle foto's in het Cursor-rubriek ‘En hoe is het in …’ (rubriek over studeren in het buitenland, vul zelf je eigen subtropische land in) betreft een mooi uitstapje naar een natuurpark of een roadtrip, niet de uren die eigenlijk gemaakt worden in een stoffig kamertje.

Goedkoper

Er lijkt een druk te liggen op ‘een verre bestemming’ te kunnen regelen. Niet ver genoeg betekent saai, te kort komen en gelijk minder zin hebben in je stage. Ik wil mezelf niet als heilig voorbeeld van ‘hoe het wel moet’ afschilderen, maar ik heb expres een stage geregeld in Nijmegen: lekker dichtbij, praktisch, snel geregeld en toch relevant voor mijn studie (en zo’n vijfduizend euro goedkoper). Ik heb niet het gevoel dat ik hiermee onderdoe voor wie dan ook.

Laat het duidelijk zijn: het is ieders eigen beslissing waar hij of zij uiteindelijk naartoe gaat, zij het Nijmegen of Tadzjikistan. Waar ik voor pleit, is dat vóórdat je gaat nadenken over grandioze stageplannen naar een ver land, je bedenkt of je hetzelfde ook hier in ons ‘saaie’ kikkerlandje kunt bereiken. Dat zegt van tevoren niks over de collega’s die je gaat ontmoeten of de tripjes die je kunt doen, alleen iets over de grootte van de rekening.