Ik ben BMT’er, dus moet ik natuurlijk eerst mijn eigen faculteit huldigen. Er zitten een paar puike docenten bij de faculteit Biomedische Technologie, zij die of inspirerend zijn, of zij die ongelofelijk goed verhalen kunnen vertellen, of zij die een ster zijn in een collegezaal vol studenten stil krijgen (uit doodsangst).

Zelfs als ze slecht zijn in hun vak, hebben alle docenten op de TU/e - van iedere faculteit - één verbindende kwaliteit: een drang om zichzelf en hun vak te verbeteren. Dit zie ik terug in alle onderwijsverbeterende organen van de universiteit: de faculteitsraden, de vragenlijsten na elk vak (die overigens altijd serieus worden genomen, invullen!), de Eindhoven School of Education en ik vergeet er waarschijnlijk een paar.

Toegegeven, de meeste dingen die ik opnoem, zijn niet per se op individueel niveau, maar je kunt het ook dichterbij de docent zoeken. Zo had ik een tijd geleden een erg fijn gesprek met Gunter Bombaerts, mede-docent van een aantal USE-vakken, als reactie op mijn column over USE. Op zijn initiatief, relaxed, low-key en zonder het mes op tafel. Ik ben ervan overtuigd dat we met meer wederzijds begrip naar buiten zijn gestapt.

Zo zijn er vast en zeker meer voorbeelden van docenten die constant streven naar verbetering, maar ook docenten die maar al te goed zijn in het tonen van hun meer menselijke kant: zwichten voor het gezeik van een student over dat éné halve puntje op een tentamen, toegeven dat het gister een latertje werd of tijdens de begeleide zelfstudie een beetje te veel kletsen met de student-assistenten.

Chapeau voor alle docenten van de TU/e. Hopelijk kan ik mezelf met jullie hulp nog drie jaar door stromingsproblemen en USE-verslagen slepen.