Het voelt alsof ieder cultureel getint ding op de universiteit zijn raison d’être invult met iets in de zin van ‘jullie stappen verlicht naar buiten’. Ik vind echter dat daar de implicatie achter zit dat je als een blinde naar binnenstapte. Zijn wij als student zo cultureel ongeïnformeerd? Ik denk het niet. Intelligentie brengt immers nieuwsgierigheid met zich mee.

Deze implicatie vind ik niet alleen terug in de bovengenoemde tekst van SG's programmaboekje, maar ook in de uitleg waarom vijf SG-activiteiten verplicht zijn vanuit USE: ‘Om je horizon te verbreden.’ Ik denk dat de reden stiekem veel concreter geformuleerd staat in een oud Cursorinterview met Bert Meijer, oud-bestuurscommissievoorzitter van SG: de universiteit heeft de verantwoordelijkheid ons alles te geven wat ons vormt.

‘Ons alles geven wat ons vormt’ is echter iets anders dan de mentaliteit die SG lijkt te hebben, afgaande van de verplichte activiteiten. Zij lijken te denken dat de universiteit een verantwoordelijkheid heeft ons cultureel te vormen. Er is nog wel wat verschil tussen de twee. Het ene is cultuur vrij beschikbaar maken voor de geïnteresseerde, het andere is paternalisme.

Dit alles leidt ons tot de fundamentele vraag: wat is de eigenlijke verantwoordelijkheid van een universiteit? Ik heb geen antwoord voor u, maar ik ben het in ieder geval oneens met het antwoord dat Studium Generale kennelijk heeft. De laisser-faire manier lijkt me dan ook veel beter: geef ons de middelen, maar verplicht niks, want er is geen snellere manier om mensen interesse te laten verliezen dan door iets te verplichten onder het mom van ‘het is goed voor je’. Dan hoef je ook niet meer jezelf in programmaboekjes aan te prijzen met woorden zoals ‘horizonverbredend’, maar kan ‘het is leuk’ ook gewoon een keertje.