Ik ben dit de afgelopen drie jaar echter steeds minder als een probleem gaan zien, vooral nu ik mensen heb ontmoet die gelovig zijn en zich tegelijkertijd prima thuis voelen aan de TU. Dit zijn onder anderen de mensen van Ichthus, de christelijke studentenvereniging van Eindhoven. Zij voelen klaarblijkelijk geen, of in ieder geval minder, conflict tussen hun geloof en de stof die hen elke dag in de collegebanken bijgebracht wordt. 

Er hoeft ook niet per se sprake te zijn van een ‘conflict’ - een vergissing die deelnemers aan veel schreeuwerige discussies op (vul hier je favoriete social-mediaplatform in) lijken te maken. Een lid van Ichthus vatte het ooit voor mij samen: hij gebruikt God en geloof als een filosofische toevoeging aan de antwoorden die de wetenschap hem verschaft. Voor hem zijn hoe- en waarom-vragen op een comfortabele manier gescheiden.

Onverenigbaar, maar wel parallel aan elkaar bestaand. Het is een compromis dat om de een of andere reden nooit eerder in me opgekomen was. Vanuit dat perspectief lijken grandioze debatten tussen atheïsten en gelovigen overbodig, maar toch heb ik mijn bedenkingen: overlap tussen geloof en wetenschap lijkt me in de werkelijkheid onvermijdelijk. Zie als bewijs creationisten en discussies over waarom de natuurconstanten zijn zoals ze zijn: intelligent design.

Deze overlap vind ik afschuwelijk. Een constructie met een uitgangspunt (er bestaat een god) dat niet met hypothese te toetsen valt, is ongeschikt voor wetenschappelijke beredenering en bewijzen. Ik denk dat heilige boeken dit haast belichamen: de letterlijke interpretatie van de Bijbel impliceert gebeurtenissen die onze natuurwetten tarten, de figuurlijke interpretatie is zo breed dat consensus over betekenis van verzen ver te zoeken is. In beide opzichten is de Bijbel dus ongeschikt als ground truth.

Open sfeer voor kritische discussie

Ondanks al mijn kritiek op het geloof ben ik blij met het bestaan van verenigingen zoals Ichthus. Ze lijken zich bewust te zijn van hun maatschappelijke rol binnen het ecosysteem van de TU en verschaffen een open sfeer voor kritische discussie. Dat is uiteindelijk waar de universiteit om draait: intelligente discours tussen mensen met verschillende perspectieven. Ichthus mag trots zijn op wat zij christelijke en atheïstische studenten aanbiedt.

Ik ben ook blij met een goede vriendin, ook Ichthus-lid, die mijn gezeik over God constant wil aanhoren en mij van mijn aanbevolen dagelijkse hoeveelheid aan discussie voorziet. Ik benijd oprecht haar vermogen om kracht te vinden in haar geloof - ik kan het niet en denk ook niet dat ik het ooit zal kunnen.