Het valt mij ook op dat elke student tegenwoordig wel ‘iets’ heeft. Waar het een paar jaar geleden ineens mode was om ADHD te hebben (extra examentijd!) wil de ene nu aparte wc’s op de campus (uiteraard zonder genderpoppetje op de deur) en de ander eet strikt alleen paars gestippelde vis of lichtblauwe pannenkoeken. Prima toch?

Deze intro schrok ik echter dat er zoveel kids waren die oprecht kwaad werden als er minder rekening gehouden werd men met hun dieetwensen dan gehoopt. Voor veganisten/vegetariërs was er inderdaad geen uitgebreid buffet met allerlei soorten sla, maar had je soms nepvlees of anders een vergoeding als je zelf wat ging halen dat wél naar wens was. Bóós dat sommigen waren. Razend. Ze waren immers vegetariër! Ze waren veganist! Het was hun overtuiging! Hoe wisten we dit? Nou, ze hadden het al vijf keer aan iedereen verteld in hun eerste kwartier op de campus. Yet nobody cares, special snowflake.

Voedselallergieën moet je als organisatie uiterst serieus nemen, maar als je om wat voor reden dan ook vrijwillig besluit om (bijvoorbeeld) geen vlees te eten dan word je bediend volgens best effort. Immers, je kúnt het eten, maar je wíl het niet. Als je graag naar een andere wc gaat dan die bij je geslacht hoort: prima. Als je het vervelend vindt dat Shell spreekt tijdens Opening Academisch Jaar, blijf dan gewoon weg.

Respect dat je je eigen keuzes maakt, we willen juist zelfstandig denkende studenten. Maar drammerige mensen zijn net sneeuwvlokjes, soms gooi je er liefst wat warm water overheen om ze te laten verdwijnen.