Dit zeg ik echter al jaren zonder er zelf ooit aan onderworpen te zijn. Als pre-Bachelor College-student heb ik mijn professionele vaardigheden op eigen houtje moeten ontwikkelen, onder meer door bij het Voorlichtingsteam te gaan werken, een stage te volgen en hier en daar een bestuursjaartje te doen. Maar als added bonus mocht ik afgelopen semester het fenomeen ‘PRV’ dan eindelijk eens zelf meemaken.

Wat een teleurstelling. Het onderdeel Presenteren bestond uit zelfstandig een verkooppraatje voorbereiden en die in een treurig Paviljoen-hokje opvoeren, met als resultaat een velletje met omcirkelde generieke opmerkingen die door iedereen aan de vuilnisbak om de hoek gedoneerd werd. Writing leverde twee lectures met spelfout-doorspekte PowerPoints op over waar vraagtekens in een zin horen. Van inhoudelijke training was in beide gevallen geen enkele sprake, het was een kwestie van verplichte aanwezigheid afvinken.

Mijn hoop was gevestigd op Samenwerken. Helaas bestond deze hele training uit inhoudsloos commentaar leveren op medestudenten die je hooguit één keer gezien had, aangezien het bijbehorende vak niet project-gebaseerd was. We kwamen samen voor deze PRV-meeting en gingen daarna weer uit elkaar. Met de kassière van de McDrive had ik die middag een intensievere samenwerking gehad waar ik meer over kon vertellen.

Als PRV’s het officiële TU/e-antwoord zijn op de scepsis over professionele vaardigheden van onze studenten dan hebben we een lange weg te gaan. Ondertussen blijf ik de bedrijven toch geruststellen: onze studenten krijgen immers professional skills bijgeleerd door studieverenigingen, voorlichting geven en de cursussen van de Wervingsdagen.