Een zo’n stelling was dat de TU/e momenteel te veel verenigingen telt. In eerste instantie voelde ik me niet geroepen de microfoon te grijpen, totdat iemand vanuit het publiek begon over het ‘recht tot vereniging’ en hieraan een verplichting jegens de TU/e verbond dit altijd te ondersteunen. Dit gezwaai met de Grondwet als het over studentenverenigingen gaat, is uiteraard schromelijk overdreven maar toont wel een mentaliteitsprobleem aan. Uiteraard dienen initiatieven ondersteuning te krijgen, dit hoeft echter niet vanzelfsprekend te zijn. Vijf mensen die traditioneel op dinsdagavond gaan darten kunnen deze hobby prima omvormen tot E.S.D.V. Zoevend Pijltje. Maar het feit dat deze vereniging voor en door studenten is, geeft geen enkel automatisch recht op ondersteuning vanuit de TU/e.

Helaas moet ik constateren dat studenten in dit land (en Nederlanders in het algemeen) een groot gevoel van recht op aanspraak hebben als het om ondersteuning van hogerop gaat. Men is gewend om beide handen op te houden waarna het zorg- en huurtoeslag, studiefinanciering en andere subsidies regent. Suggereer iets bij te stellen en men springt meteen gillend op de barricades.

Wellicht is het helemaal niet zo erg als verenigingen eens in de zoveel tijd een meerjarig beleidsplan indienen voor verlengde ondersteuning en een nieuwe associatie een ‘proefperiode’ krijgt met tijdelijke financiering/huisvesting waarin ze zichzelf relevant genoeg moet tonen voor structurele hulp. Ondersteuning moet verdiend worden en dit kun je enkel doen door onomstotelijk je meerwaarde te bewijzen.