Jetje houdt van haar eigen mening. Binnen een halve minuut komen de formuleringen ‘Ik denk’, ‘Ik wil’, ‘Ik geloof’, ‘Ik ben’, ‘Ik kijk’ en ‘Ik durf’ in rap tempo voorbij. Het lijkt typerend voor de manier waarop ze te werk gaat. De belangrijkste argumenten komen voort uit haar eigen mening. Slagen zou vooral een persoonlijke overwinning zijn.

Het is misschien wel typerend voor onze tijd. Individualisme wordt aangemoedigd en gevierd. We bewonderen self-made mensen en waarderen een duidelijke, persoonlijke mening. Helaas (of gelukkig) bestaat de politiek niet voor het individu, maar voor de massa. Jetje kan straks zeggen dat ze in hoog tempo grote veranderingen heeft doorgevoerd. Dat is een indrukwekkende prestatie van het individu. Wat het beste is voor de massa is hieraan ondergeschikt. Het persoonlijke doel lijkt belangrijker dan het gemeenschappelijke effect.

Met de huidige welvaart en technologie zouden onze politici beter moeten weten. We hebben ruim voldoende om iedereen in zijn behoefte te voorzien. Is het dan niet alleen maar logisch dat de overheid (en daarmee de massa) een belangrijkere rol gaat spelen? Zij zorgen immers voor dingen als onderwijs, cultuur, natuur en sport. Dit zijn de dingen die het leven leuk maken. We hoeven niet te vechten om te overleven. De overheid wil nu dat we investeren in onszelf. Zouden we in plaats daarvan niet kunnen investeren in de massa? Immers, als de overheid het niet doet, wie dan wel?