“Natuurlijk kan dat wel!”, aldus een willekeurige vriendin. Mensen veranderen nou eenmaal niet gemakkelijk van mening, zeker niet wanneer hun gedrag in overeenstemming is met hun overtuiging. “Je kunt gewoon alles door elkaar doen, behalve als je iets heel moeilijks moet doen.” Dat is redelijk in overeenstemming met de praktijk. Simpele taken, zoals lopen of praten, kun je prima tegelijkertijd uitvoeren, zonder echt tijd te verliezen. Het probleem ontstaat wanneer je aanspraak moet maken op dat ene verwerkingscentrum. Wanneer je bijvoorbeeld een lastige som moet oplossen, zul je ook meer moeite krijgen deze makkelijke taken foutloos uit te voeren.

Het meest treffende bewijs dat Kirschner presenteert, is de vergelijking van automobilisten die A) niet afgeleid worden, B) telefoneren tijdens het rijden (handsfree), en C) dronken zijn. Het verschil tussen groep A en C blijkt vrij klein, terwijl groep B vele malen slechter presteert. Zodra je een gesprek voert met iemand buiten jouw eigen omgeving, gaat de primaire taak op de automatische piloot. Als de bewijzen zo duidelijk en onontkoombaar zijn, waarom verandert ons gedrag dan niet?

Zelf maak ik me ook dagelijks schuldig aan een poging tot multitasken. Mijn telefoon ligt alleen ’s nachts en tijdens het sporten buiten handbereik. Multitasken blijkt behalve inefficiënt ook zeer verslavend te werken. Met informatie komt een positieve prikkel en een behoefte die terugkerend optreedt. Bewustwording lijkt mij de eerste stap naar genezing.

Zo, nu kan ik weer verder met mijn college voorbereiden terwijl ik mijn mail doorlees en de volgende aflevering van Making a Murderer kijk.