Is het dus een vergissing om de beoordelingen  ‘goed’ en ‘excellent’ te schrappen? Ik denk van niet. Het verder categoriseren van opleidingskwaliteit lijkt net zo onmogelijk als het onnodig is. De Onderwijsraad en de NVAO geven zelf aan dat het onderscheid lastig hard te maken is, terwijl studenten vooral willen weten of een opleiding aan de basiseisen voldoet. Bovendien streven opleidingen van nature al naar de hoogste kwaliteit, wat me beter lijkt dan het gericht afvinken van eisen voor een beter certificaat.

Zou iemand die muziekwetenschappen ziet zitten, scheikunde gaan studeren omdat die opleiding excellenter is? Oké, flauw. Maar ook voor vergelijkbare opleidingen is de link tussen een kwaliteitsbeoordeling en de concrete voordelen voor de student genuanceerder. Wat leert zo'n keuringsresultaat je nu precies over de sfeer waarin je straks terecht komt? Of jij je er thuis gaat voelen? Hoe comfortabel of beroerd de stoelen zitten, hoe goddelijk of goor de koffie er smaakt, en of de mensen om je heen ook wat plezier uitstralen?

Dit soort informatie is al beschikbaar dankzij de Nationale Studenten Enquête. Het blijft altijd anders voor de specifieke situatie waarin een nieuwkomer terecht komt, maar het lijkt me een beter beeld te geven dan een wat abstract drie-keuze-stempel van de NVAO. En uiteindelijk moet het toch van twee kanten komen.

Neem voetballers: het is niet uitzonderlijk dat de succesvolle sterren op de groene mat een verleden op straat hebben gehad. Ook daar zeggen de leeromstandigheden dus niet alles. Gelukkig zijn we wat dat betreft bevoorrecht in Nederland, want door de basiskeuring hoeft hier niemand bang te zijn voor ovale lappenballen en grindvelden in het onderwijs.