Deze nobelheid heeft echter niet alleen indirect betrekking op onze fysieke gesteldheid, maar ook direct. Het gebied rondom MetaForum, het Hoofdgebouw en de vijver is namelijk niet alleen een ‘kil terras’, maar één grote gevaarlijke grijze vlakte. Zodra de zon achter de horizon verdwijnt, beginnen de verschillende niveauverschillen een spelletje met je te spelen. Al het beton vloeit samen tot één massa die je niet waarschuwt voor een trede en je achteloos laat struikelen. Maar met een beetje geluk zie je de volgende trede nog net op tijd en weet het kille terras je nét niet fysiek te beschadigen.

Na deze fysieke dreiging van het beton begint het mentale spelletje: je bent net gestruikeld, al je zintuigen staan op scherm. Schichtig kijk je om je heen, op zoek naar het volgende niveauverschil. Je weet dat het er is, je hebt het immers overdag gezien. Opeens sta je stil, overtuigd dat je volgende stap een misstap zal zijn. Maar helaas, de grote grijze gevaarlijke massa, de schemer en de schaduwen veroorzaakten een hallucinatie. Beschaamd kijk je om je heen en je loopt voorzichtig verder.

Ik sluit me aan bij Yvonne de Kort: ‘De loper is nog lang niet groen genoeg’. Kunnen er dus nog een paar tegels vervangen worden door natuur? Of misschien een paar tegels (groen) geverfd worden? Wat zou onze landschapsarchitect hiervan vinden?