Van mijn collega’s bij Cursor hoor ik altijd dat de contacten met internationals vaak de meest plezierige zijn. Iets wat ik ook zelf kan beamen. Bijna zonder uitzondering praat je dan met enthousiaste, open en gemotiveerde mensen. Nooit te beroerd om je te woord te staan, altijd bereid om een taalbarrière te slechten en doorgaans ook tevreden met hun reilen en zeilen aan onze universiteit, zo lijkt het.

Maar is dat ook werkelijk zo, of zou je ook hier in Eindhoven een onderstroom weten op te sporen van discriminatie en botheid ten opzichte van deze steeds groter wordende groep studenten en promovendi?

In Groningen was men geschokt over de resultaten die de enquête boven water bracht. Veel internationals gaven aan dat ze zowel in persoonlijke situaties als tijdens college te maken krijgen met subtiele vooroordelen en discriminatie. Of, zoals een buitenlandse alumnus van de RUG het verwoordde: “Mensen zeggen niet letterlijk: ‘Jij hoort hier niet, want je bent geen Nederlander’. Het zijn kleine dingetjes en grapjes, en op een gegeven moment is het gewoon te veel".

Iets meer dan 30 procent van de ondervraagden had in de drie maanden daarvoor één tot vijf keer te maken gehad met negatief stereotyperende opmerkingen. Bij 7,5 procent was dat tussen de vijf tot vijftien keer en bijna 5 procent zei dat het meer dan vijftien keer was voorgekomen.

Zo’n 30 procent vindt dat soort opmerkingen vervelend of kwetsend, waarbij ongeveer 60 procent denkt dat de grapjes niet gemeen bedoeld zijn. 30 procent weet het niet, maar 10 procent dacht dat het wel gemeen bedoeld was. Op de vraag of ze het als racistisch hadden ervaren, antwoordde 13,6 procent van de ondervraagden bevestigend.

Van zulke uitkomsten schrik je en dat deed ook de Groningse rector. Hij vond het zorgwekkend, maar zei ook dat hij dit soort grapjes zelf wellicht onbewust ook wel eens maakte. “Maar misschien zijn mijn grapjes helemaal niet leuk”, voegde hij daaraan toe.

Dus rest de vraag: hoe zou dat hier aan onze universiteit zijn? Kwetsen wij onze internationals ook door ze een bijnaam te geven, of door ze uit te lachen vanwege hun uitspraak van het Engels, of simpelweg door überhaupt niet met ze te willen praten? Welke uitkomsten zouden er hier aan de TU/e uitrollen?

Dat is denk ik een mooie gedachte voor ons allen om over na te denken tijdens de komende Paasdagen, om daarna op dinsdag als moreel herboren onze buitenlandse studenten en promovendi tegemoet te treden.