Bij bestuurders bestaat er altijd een zekere angst als besloten wordt om voor bepaalde opleidingen een numerus fixus in te voeren. Want zo’n besluit brengt risico’s met zich mee. Een studiekiezer moet zich namelijk veel vroeger vooraanmelden, hij of zij moet deelnemen aan een decentrale selectie, en daarmee bestaat de kans dat die persoon om zich heen gaat kijken of er geen vergelijkbare opleidingen zijn die dit soort restricties nog niet hebben. Een opleiding dus waar je tot 1 mei de tijd hebt om je vooraanmelding in te dienen en waarvoor wel een matchingsgesprek zal plaatsvinden, maar zelfs als daaruit blijkt dat het een complete mismatch is, kun je toch gewoon lekker eigenwijs zijn en ermee beginnen.

Aan onze universiteit hadden dit collegejaar vier opleidingen een numerus fixus en werden voor die opleidingen instroomlimieten vastgesteld. Uiteindelijk bleek in september dat bij geen enkele opleiding het limietcijfer gehaald was en Biomedische Technologie zat er zelfs zo ruim onder, dat daar de stemming naar een dieptepunt kelderde.

Ons College van Bestuur bedacht een list: we trekken alle limieten voor het komend collegejaar op en daarmee geven we de student in spe het idee dat zijn of haar kans om toch een plekje te kunnen bemachtigen op onze mooie universiteit aanzienlijk is toegenomen. Et voilà, de loklimiet was geboren.

Nu de vooraanmeldingscijfers voor de vier opleidingen bekend zijn, lijkt het erop dat onze Brabantse boerenslimheid succes heeft gehad. Voor alle vier de opleidingen liggen de vooraanmeldingscijfers hoger dan het jaar daarvoor en overstijgen ze de opgehoogde limieten, al is dat bij Biomedische Technologie slechts met zes vooraanmeldingen. Nu maar afwachten wie er straks ook daadwerkelijk gaan deelnemen aan de decentrale selectie en hoeveel van die kandidaten uiteindelijk ook de weg naar Eindhoven weten te vinden.