Sinds augustus vorig jaar woon ik op de campus, in het nieuwe Haven-complex. Het grootste deel van mijn dag speelt zich dus af op de universiteit. Het is dan ook interessant om te zien wat er ’s avonds of in het weekend met al die parkeerplekken gebeurt: helemaal niets. Ze liggen er grotendeels verlaten bij, wat leidt tot een grote vlakte van steen. Juist dan voelt het zonde dat dit vervoersmiddel zóveel ruimte inneemt voor zo'n klein deel van de tijd. Stel je voor wat die ruimte ook had kunnen zijn: meer groen, meer biodiversiteit, plekken om te ontspannen, of ruimte voor de nieuwste faciliteiten van de TU/e.

Cursor schrijft over de parkeerdruk op de campus alsof het een onvermijdelijke last is die zo snel mogelijk verlicht moet worden. Maar ik denk dat het tijd is dat we als universiteit – en eigenlijk als samenleving – op een andere manier naar auto's gaan kijken. Misschien moeten we minder blijven denken in end-of-pipe-oplossingen (altijd maar meer parkeerplekken toevoegen) en meer in een systeemtransitie met slimmere oplossingen voor mobiliteitsuitdagingen in plaats van domme parkeergarages.

Vanzelfsprekendheid

Een auto brengt veel gemak met zich mee, daar zijn we als samenleving inmiddels flink aan gewend geraakt. Van deur tot deur kom je overal. Maar dat gemak is inmiddels zó vanzelfsprekend geworden, dat nu blijkt dat een parkeerplek op meer dan vijf minuten wandelafstand van je werk al als te ongemakkelijk wordt ervaren.

Wat mij verbaast, is dat er gesproken wordt over een tekort aan parkeerplekken, terwijl er meerdere terreinen zijn waar nog wél ruimte is. De windtunnel en het MMS-terrein werden al genoemd, maar ook de parkeerplaats naast woontoren Pollux en de plekken voorbij Fenix zijn niet populair. Toch lijkt het gemak te winnen, en wordt er liever dubbel geparkeerd of gevraagd om een nieuwe parkeergarage.

Maar hoe lost een parkeergarage dit probleem op? Die zou dan blijkbaar midden op de campus moeten staan om als oplossing te gelden – want zodra zo’n garage aan de rand van het terrein ligt, is het ineens weer “te ver”. Wat mij betreft is het juist goed dat het vanzelfsprekende gemak van de auto naast de deur onder druk komt te staan.

Slimmere keuzes

Ik denk dat er ook best aandacht mag zijn voor de ligging van onze campus, en hoe deze niet te vergelijken is met de High Tech Campus en zijn vele parkeergarages. Wij hebben het geluk dat onze campus midden in de stad ligt. Dat brengt voordelen met zich mee: een goede aansluiting op het ov, op wandelafstand van het station en het centrum, ligging in een dynamische stedelijke omgeving met veel groen en natuur, en ruimte voor ontspanning.

Daarnaast, Eindhoven groeit snel. Met KnoopXL op komst wordt het nog drukker om de campus heen, en met de toekomstige uitbreiding van de zero-emissiezone staan we voor nieuwe uitdagingen. In plaats van vasthouden aan oude patronen, zouden we juist moeten nadenken over toekomstgerichte oplossingen. Werk samen met de regio aan betere bereikbaarheid met het ov, veilige en snelle fietsroutes en oplossingen voor de ‘last mile’, het laatste stukje naar de eindbestemming waar ov of de auto niet (kunnen) komen. Daarmee wordt het ov of de (elektrische) fiets vanzelf een alternatief voor de auto zonder dat de campus een zee van blik en asfalt wordt.

Moeten we op de TU/e dan breder kijken? Ik vind van wel. Maak woon-werkbeleid wat het ov geheel vergoedt. Wellicht liggen er ook slimme kansen in het gebruik van woonwijken rondom de campus. Gebruik overdag leegstaande parkeerplaatsen van de (toekomstige) woontorens rondom de campus, ’s avonds keert het gebruik om en kunnen bewoners op de TU/e-campus parkeren. Is dat niet een kans om dubbel gebruik van schaarse ruimte mogelijk te maken?

Eigen belang of collectief belang

En moeten we ons niet afvragen  of het echt zo erg is om een paar minuten extra reistijd op de koop toe te nemen voor een duurzamere en gezondere campus? Of is het comfort van de auto direct naast je werkplek te kunnen parkeren belangrijker dan het collectieve belang van een veilige, groene, en gezonde campus?

En ja, mijn visie betekent dan misschien een wandeling van tien minuten van de auto naar je werkplek. Maar laten we nou alsjeblieft niet geld blijven pompen in nog meer tegels en asfalt en blijven denken in innovatieve oplossingen. Daarbij hoort van iedereen wat meer begrip voor de situatie en het ‘ongemak’ van een gezonde wandeling. Ik zeg: een gezonde campus begint bij een gezonde afstand tot je auto.

Anne-Sophie Borgers is masterstudent Innovation Sciences en is Team Manager bij de GO Green Office. Ze schrijft deze column op persoonlijke titel.