In het professionele leven zijn deadlines net anders. Deadlines komen in veel gradaties van flexibiliteit en met een scala aan mogelijke gevolgen. Dat merk je wel aan de 5 maanden lange formatie. Op de universiteit is het juist redelijk simpel: laag cijfer, vak overdoen, jaar studievertraging.  Het is belangrijk voor het talent van de toekomst om volgens een planning te kunnen werken, maar de complexe overweging tussen kwaliteit en tijdsinvestering wordt platgeslagen. Juist dat is een essentiële vaardigheid.  

Buiten de universiteit heb je niks aan deadlines. Er zit geen deadline aan schoonmaken, dus leven veel studenten in hun eigen rommel. Is de enige truc om een student te laten opruimen door ze een schoonmaakrooster te geven? Ja, wel als de aangeleerde maatstaf voor urgentie en gevolgen gebaseerd is op deadlines.  

In de uiteindelijk echt belangrijke zaken waar je in je leven aan werkt, zoals je relaties met anderen, zou je niet met deadlines moeten komen opdagen. Er is geen einddatum. Het is ook nooit af. Je moet afgaan op je eigen gevoel over hoe belangrijk het voor je is, wat het je brengt en kost. Dat zijn toch andere aspecten dan die mij op de universiteit worden aangeleerd. 

Ondanks dat ik zelf ook weleens wat uitstel, probeer ik op tijd te beginnen met een ‘ik werk eraan tot ik tevreden ben’ mentaliteit. Meestal kost het daarom zelfs meer tijd en het vergt zeker meer intrinsieke motivatie en energie. Ik ben geen didacticus of pedagoog, maar het voelt alsof zo’n mentaliteit leerzamer is dan het streven naar een deadline. Gelukkig is het vaak gewoon af wanneer het af moet zijn, ook deze column, net op tijd voor de deadline. 

Tim de Jong is student Industrial Design aan de TU/e.