Die jas deed toen dienst als mijn introtenue. Iets om dat felgekleurde intro-t-shirt mee te verhullen; maar ook iets om op te vullen. Het voorstelrondje op de eerste introdag werd hierdoor een spelletje: want wat vertel je over de persoon onder de jas? Het mag allemaal. Niemand kent je, dus je hebt geen verwachtingen om waar te maken. Dat is op zichzelf al een goede vervanging voor zelfvertrouwen. Daardoor is het een jas waar avontuur aan blijft kleven, eentje die past bij een nieuwe stad en nieuwe mensen.

Het eerste avontuur met mijn rode leren jas begon toen ik op de introwoensdag verdwaald uit de ballenbak liep. Iedereen wist dat de nacht niet meer lang gerekt kon worden, maar dat was wel de queeste die we onszelf hadden opgelegd. Terwijl we in onenigheid waren over het vervolg van deze nacht, dwaalde mijn blik af naar een leuke jongen naast ons. Een introgroepsgenoot zag het in mijn ogen - hij is het wingman-type - dus binnen seconden maakten we met beide introgroepen een gezamenlijk plan voor de nacht. Het was allemaal nieuw voor mij, maar ik had mijn jas.

We zijn nog overal geweest. We zijn een huisfeest binnen geslopen, Stratumseind uitgegooid, we hebben geprobeerd ‘alles’ te bestellen bij cafetaria ‘de Hoek' en hebben gestruind door de lege donkere stad op zoek naar een avondwinkel en nóg een frietzaak. Overal waar we kwamen, maakten we meer vrienden die nacht. We eindigden tijdens de ochtendschemering skinnydippend in de Dommel. Omdat de kou zo ontnuchterend was hunkerden we opeens naar een bed. Zijn bed was dichterbij, dus de keuze was makkelijk gemaakt.

Met een lege telefoon, hoofdpijn en een dubbelzinnig gevoel van spanning en schaamte stapte ik die ochtend mijn fiets op. Verdwaald, maar met mijn jas aan - en weer die muziek op de achtergrond - fietste ik richting de zon, in de hoop dat ik iets zou herkennen waardoor ik de route naar de campus kon vinden. Ik had die introwoensdagnacht door wat ik van mijn studententijd moest verwachten.

In deze jas kon ik slingeren over het fietspad, meezingen met de muziek, een knoopje meer open doen, eindeloos vrienden maken, vijanden maken, met iedereen flirten, een biertje meer drinken, gesprekken aanknopen met vreemden. Ik kon de wereld aan.

Iedereen verdient dat gevoel, en om af en toe een nieuwe jas aan te passen. Ik heb daarom in mijn studentenjaren al superveel jassen aangehad: die van de quirky natuurkundige, de polodragende hockey-spelende randstedeling, de streberige 5AM-carrièretijger, de pretentieuze rodewijndrinkende filosoof, de ambitieuze kunstenaar, de Tinder-verslinder. Ik kan niet zeggen dat het me allemaal even goed stond, maar ik speel de rol die ik ben. Dat is verdomde vormend geweest en het geeft zelfvertrouwen om te weten wat je goed staat.

Tegenwoordig heb ik de rode leren jas niet meer nodig - sterker nog - die was ik eigenlijk al kwijtgeraakt bij het skinnydippen. Nu, zeven jaren later, teer ik nog steeds op dat gevoel. Je bent de hoofdpersoon in een verhaal dat je zelf mag schrijven. Schrijf een bloeiende saga van je studententijd, gevuld met plotwendingen en charismatische figuranten, vol liefde, vriendschap en spanning.

Tim de Jong is student Industrial Design aan de TU/e en vaste columnist bij Cursor. Hij schreef deze column voor Cursors Intro magazine.
Ook columnist worden bij Cursor? Stuur een mailtje naar cursor@tue.nl