Beste student, 

Net als iedereen heb jij ook een mening. Ook jij hebt iets te vinden en te zeggen over hoe het eraan toegaat op deze universiteit. Echt waar, jij ook. Ik hoor je wel zuchten en zeuren bij het koffiezetapparaat over het tekort aan studieplekken, of vorige week nog op de borrel zei je dat je geen kamer kon vinden door internationalisering. 

Nu wil ik je eraan herinneren dat je collegegeld betaalt, met een sponsoring van de overheid. Jij mag in ruil daarvoor dus kwalitatief onderwijs verwachten. De universiteit heeft daarom een heuse verplichting om dit te leveren. De overheid controleert dat voor je en handhaaft dit ook. Met audits bijvoorbeeld controleren ze de kwaliteit van het onderwijs en of jij en ik wel tevreden zijn. 

Dus toen ik, als medestudent, in een kritische open brief mijn mening deelde over hoe deze instelling gerund zou moeten worden, werden ik en mijn medebriefschrijvers uitgenodigd voor een open gesprek met het college van bestuur en de decanen. Je merkt in het gesprek gelijk dat iedereen in de vergaderzalen naast professioneel ook verrassend welwillend is. Tegen mijn verwachtingen in werden op dit bestuursniveau mijn zorgen en problemen gedeeld. Zij zijn opgezadeld met de last om die problemen op te lossen, terwijl ik het privilege heb te mogen zeuren. 

Dat brengt me terug bij jou, want stel je voor dat ik jou vraag of je weet wat de ‘scale jump’, ‘strategy 2030’, of het ‘instellingsplan’ is. Dan heb je geen idee, evenals de studenten links en rechts van je. Het zijn allemaal vormende documenten voor de toekomst van de TU/e. Tenzij je in de bubbel zit van studenten met een bestuursjaar, hoor je bij het overgrote deel van de universiteit die eigenlijk niks weet over de universiteit. Uit desinteresse stemt driekwart van de studenten niet bij de universiteitsraadverkiezingen. Jij wel? 

Dit is nu precies de gemene deler tussen alle uitdagingen van de universiteit. Op bestuursniveau snakt iedereen naar meer betrokkenheid van studenten. Het bestuur wil echt in samenwerking met studenten de koers bepalen, de decanen willen echt van jullie weten wat er speelt binnen de faculteiten, en de studentenraden willen echt weten waar ze voor moeten knokken. Maar geen van allen lukt het om jou te bereiken. Op dit moment word jij eigenlijk vertegenwoordigd door verenigingen, en die hebben altijd eveneens een eigen agenda. Eindhoven heeft pas sinds kort een studentenvakbond. 

Daarom wil ik je oproepen: weet wat er speelt op de universiteit, lees eens de Cursor (check). Praat hierover in de pauzes. Vorm een mening over zaken als internationalisering, de groei van de universiteit, of wat voor jou nog meer allemaal belangrijk lijkt als je je erin verdiept. Stem bij de verkiezingen van de raad. Vul de surveys in. Omdat je tegenwoordig de basisbeurs ontvangt, lijkt het me wel het minste wat je kunt doen. 

Als jij je mening paraat hebt, ligt de bal bij de universiteit om beter samen te werken. Om de juiste informatie op de juiste plek te delen, want op dit moment is het niet raar dat niemand weet wat de ‘strategy 2030’ is. Zelfs de meer betrokken studenten hebben er niet of nauwelijks van gehoord. Daarbovenop moet de universiteit het initiatief nemen om daadwerkelijk participatieve processen op te starten, in plaats van de verantwoordelijkheid af schuiven door te wachten op ‘bottom up’ initiatieven. Voor samenwerking voldoet het niet als alleen om onze input wordt gevraagd, er moet inspraak zijn in besluitvormingsprocessen. Dit werkt alleen met gelijke verhoudingen en vergoedingen voor studenten die meewerken, want dan willen ze ook meewerken. 

Dat zal niet in een keer soepel gaan. Als het makkelijk was, zou het al lang goed geregeld zijn. Maar de universiteit is welwillend, dat zie je bijvoorbeeld aan de resultaten van de activistische bezettingen van University Rebellion. Daarna is besloten dat er alleen nieuwe samenwerkingen worden aangegaan met de fossiele industrie over hernieuwbare energie. Dat deze afspraak nieuws voor je is, is een perfect voorbeeld van hoe de student slecht ingelicht is en de universiteit beter informatie kan delen. 

Ik wil zeker niet dat jij en ik ook een bezetting gaan plannen, hoe gezellig me dat ook lijkt. Er is een productiever pad. Daarvoor moeten wij onze oogkleppen afdoen, ons meer betrekken bij de gang van zaken op de universiteit. Jij, ik en iedere student heeft in meer of mindere maten die plicht. Mocht het uiteindelijk, poging na poging, toch blijken dat er niet geluisterd wordt, dan wil ik best nadenken over bezettingen. 

Met vriendelijke groet,

Tim