Het was moeilijk om niet in lachen uit te barsten wanneer ze weer eens haar sleutels kwijt was. Uiteindelijk labelde ze haar sleutels met labels, wat hielp, maar uiteindelijk moest alles van een label worden voorzien omdat ze continu dingen kwijtraakte. Ik vond het moeilijk te geloven toen ze het vermoeden had dat er een paar keer ingebroken was. Ze miste enkele persoonlijke spullen.

Op een avond, nadat we een beetje on edge naar bed gingen, werd ik wakker door haar geschreeuw: " MONIQUE, MONIQUE!!" Ik besefte dat we een ongenode gast in huis hadden. Ik opende onmiddellijk mijn raam en schreeuwde luid om de buren te waarschuwen. Mijn tante achtervolgde de dief, die de slechtste nacht van zijn leven heeft gehad... Hij had geluk dat ze hem niet te pakken kreeg. Ondanks mijn geschreeuw werd overigens geen van de buren wakker...

Mijn tante verdwaalde vaak tijdens het rijden van A naar B. Soms passeerden we dezelfde plek meerdere keren. Tijdens een van deze frustrerende ritjes knalde zij met haar gezicht tegen een gesloten raam omdat ze naar buiten wilde kijken. Ik zat hard lachend naast een heel boze tante.

Soms kwamen we thuis en ontdekten we dat ze de sleutels binnen had laten liggen en ons had buitengesloten. Eén keer vroeg zij aan mij om door een klein raampje van drie meter boven de grond kruipen. Toen ik weigerde, probeerde ze het zelf en kwam vast te zitten in het smalle raam. Ze kon geen kant meer op en moest door de buren worden gered. Het was zo grappig, we lachten zo veel dat onze buik de volgende dag nog pijn deed. Deze avonturen hebben haar mooie mensen doen ontmoeten waar ze tot de dag van vandaag een echte connectie mee heeft.

Ik had geen idee dat ik haar chaos-gen had geërfd. Toen ik Curaçao verliet en op eigen benen moest staan in Nederland, bevond ik mij in een vergelijkbare situatie, waarbij ik vaak dingen vergat en in gedachten verzonk. Sindsdien heb ik krachtige gewoonten ontwikkeld en ben ik sterk afhankelijk van navigatiehulpmiddelen en mijn telefoon om goed georganiseerd te blijven. Als mijn tante een smartphone of een homecamera had, zou haar leven misschien gemakkelijker zijn, maar ook minder leuk.

Tegenwoordig leiden veel dingen ons af van een echt verbonden leven. Moderne technologie is weliswaar nuttig, maar leidt ons af van in mijn ogen het echte leven. Mensen, inclusief ikzelf, zijn verslaafd aan hun telefoon, waardoor wij minder spontane momenten in het leven hebben. Het personage van John Cleese in de film "Clockwise" zou graag digitale technologie tot zijn beschikking hebben gehad, hahaha.

Persoonlijke ervaringen, zoals vastzitten in de jungle zonder benzine, zijn weliswaar eng, maar bieden een geweldige kans om volledig afhankelijk te zijn van vreemden. Verschillen in meningen of achtergronden doen er op die momenten niet toe. Ik geloof dat connecties tussen mensen die onder zulke omstandigheden ontstaan veerkrachtig zijn en tegen een stootje kunnen. Tegenwoordig kunnen veel dingen zelfs de beste vrienden tegen over elkaar laten staan. Dat is hartverscheurend als je het mij vraagt.

Ik hoop dat we ons bewust kunnen richten op het aangaan van echte verbindingen met elkaar, vooral in deze turbulente tijden. Go old school en leg je telefoon een tijdje weg en kijk wat er gebeurt. Misschien vind je plezier, nieuwe connecties en nieuwe verhalen om te vertellen.

Soms ontmoet je mensen die in hun dagelijks leven niet zo afhankelijk zijn van moderne technologie. Mensen gedijen bij pure verbinding, wat hun dagen betekenis geeft. Ik heb het voorrecht een handvol van zulke mensen in mijn leven te hebben. Zij staan geen enkele vorm van afleiding toe in hun leven, zodat het maken van echte connecties niet gecompromitteerd wordt. Deze mensen zijn intrigerend en warm. Zonder het te weten, geven ze het leven van velen een zilveren randje.

Monique Bruining is Managing Director ICMS. Zij schrijft deze column op persoonlijke titel.