Don’t get me wrong, ik heb een leuke jeugd gehad. Aan de andere kant werd ik ook ontzettend ontzien en beschermd door mijn ouders. Bijvoorbeeld fietsen of openbaar vervoer waren absoluut geen optie voor me. Mijn ouders brachten mij overal naartoe, ondanks hun drukke fulltime banen.

De jaren '80 en '90 waren zeer moeilijke tijden voor Suriname, die onder meer een grote impact hadden op de kwaliteit en continuïteit van het onderwijs. Door de instabiele politieke en economische situatie moesten onderwijsinstellingen regelmatig hun deuren sluiten.

Het gebrek aan lesmateriaal, voedsel en het lonkende vooruitzicht op een betere toekomst heeft ertoe geleid dat studenten in opstand kwamen tegen het regime en al protesterend door de straten van Paramaribo riepen: “Geen brood, geen school!” Daardoor bleven de deuren van scholen lange tijd dicht. Gedurende deze periode hebben velen van ons de sterke drang ontwikkeld om het beste uit het leven te halen, ongeacht je situatie.

Net na deze turbulente periode kon ik mijn middelbare school afronden. Omdat ik was uitgeloot voor de studie medicijnen en er geen andere opties waren die bij mij pasten, besloot ik onder lichte dwang van mijn moeder naar het buitenland te gaan om te studeren. Na een korte omweg belandde ik in Nederland, een weg die veel Surinaamse jongeren niet vreemd is.

Mijn beginperiode in Nederland was erg moeilijk. Ik had brood, ik had leermiddelen en uitzicht op een betere toekomst, maar toch was het een dagelijks gevecht tussen doorzetten of stoppen met mijn studie scheikundige technologie. Aan de ene kant genoot ik van de vrijheid en aan de andere kant had ik als ontzettend verlegen jongeling te maken met vooroordelen en met mensen om me heen die weinig vertrouwen hadden in mijn kunnen.

Mijn eigen onzekerheden en tegenvallende studieresultaten de eerste twee jaar aan de TU/e maakten deze periode nog zwaarder. Verder sprak ik Nederlands maar had ik moeite met het Nederlandse accent, de directheid van de mensen, hun rare humor, hun van negen uur ’s ochtends tot vijf uur ’s middags mentaliteit in plaats van mijn vroegere tropenrooster van zeven uur ’s ochtends tot een uur in de middag…

Het waren allemaal aspecten die mij toen erg zwaar vielen. Op een namiddag in mijn eerste jaar aan de TU/e, na een vermoeiend scheikundepracticum, liep ik naar mijn fiets. Het regende pijpenstelen. Geen ouders die klaarstonden om mij naar huis te brengen. Ik realiseerde mij toen dat ik op mijzelf was aangewezen. Een traan rolde over mijn wang.

Mi no worry mi no care mi go marry millionaire if he dies mi no cry mi go marry other guy. Dit stond op verschillende bladzijden van mijn coole agenda en bij veel van mijn vriendinnen in Suriname was dat ook zo. Nu beschouw ik dit als een metafoor dat alles in het leven je komt aanwaaien. Dit beeld brokkelde in Nederland beetje bij beetje af.

Ik ben niet getrouwd met een miljonair en heb door al deze tegenslagen wel een mindset worth more than a million dollars ontwikkeld. Op je eigen twee benen staan en het vertrouwen hebben dat je linksom of rechtsom door moeilijke perioden heen komt, dat is iets dat ik iedereen gun. Ga moeilijke perioden niet uit de weg. These difficult times will train your ability to rise after falling!

K3 | Kaal, Kroes of Kammen is een gezamenlijk initiatief van Willem Mulder (Kaal), Monique Bruining (Kroes) en Luc Brunsveld (Kammen), die daar begin 2023 mee gestart zijn op de site van Cursor.