Vandaag dus iets anders; de TU/e-gemeenschap voelt momenteel sterk de behoefte om uit te dragen dat de universiteit zo ongeveer de onveiligste plek in de regio is om te studeren en te werken. Er is, zo vernemen wij regelmatig, grote sociale onveiligheid, een gebrek aan openheid, er zijn micro-agressies en het ontbreekt aan democratie. Echte misstanden moeten met daadkracht worden aangepakt. Soms lijkt het er echter op dat het veiliger is om hoogspanningswerker te zijn of om ’s nachts in de horeca te werken, dan op een universiteit zo nu en dan te horen te krijgen dat je ingeleverde verslag niet voldoet.

Frappant is dat diegenen die zich het fanatiekst lijken in te zetten voor het hervormen van de universiteit, precies die onveilige sfeer creëren die ze zeggen te bestrijden. Hallucinant is dat men ook stelt dat voor deze strijd de democratie soms maar even moet wijken. Het is mij – als eenvoudige en sociaal allicht wat beperkte bèta – een raadsel hoe je van de ene kant hoog van de toren kunt blazen dat de universiteit democratischer moet worden, maar van de andere kant met een klein groepje de boel terroriseert en de media manipuleert om iets af te dwingen.

Ook ik ben het oneens met bepaalde ontwikkelingen op de TU/e. Met lede ogen zie ik bijvoorbeeld de Nederlandse taalvaardigheid van onze studenten afnemen. Ik vind het daarnaast bijvoorbeeld onwenselijk dat sommige TU/e-opleidingen minder toegankelijk zijn geworden voor potentiële Nederlandse studenten, waarvan de ouders belasting betalen om die opleidingen te bekostigen.

Niettemin ga ik vervolgens niet met macro-agressies posters bekladden of onze beveiligers fysiek aan de kant duwen om mijn zin door te drijven. Ik probeer door goed onderwijs en via het democratische proces het Engelstalige schip wat bij te sturen. En anders kan ik altijd nog mijn eigen conclusies trekken en vertrekken naar bijvoorbeeld Duitsland (overigens een veel belangrijker land voor Nederland dan Engeland of de Verenigde Staten), om daar in het Duits met een flamboyant Nederlands accent les te gaan geven. Dat vinden de studenten aldaar leuk, een soort van Rudi Carrell-professor, of Linda de Mol, of Sylvie Meis voor de jongere generaties.

Wat mij persoonlijk ook helpt, is om zo nu en dan met andersdenkenden een bakkie koffie te doen. Als voorstander van intellectuele diversiteit en argumenten ben ik er namelijk van overtuigd dat de proponenten van Engelstalig bacheloronderwijs (of wat daar dan ook voor door moet gaan) dat niet zijn om proactief de Nederlandse universiteiten te slopen. Ze hebben een ander perspectief en dat hoort op een gezonde universiteit. Zolang we allemaal maar excellentie als gezamenlijk doel hebben, komen we er wel. Met middelmaat, met of zonder radicale sociale veranderingen, is er helemaal niks meer bij te dragen aan een betere wereld.

Ik wens iedereen een fijne zomer. Relax met een paar pintjes, eventueel soms met een sigaretje, en neem de tijd voor een gesprekje buiten je eigen echokamer. Mijn deur staat open.

K3 | Kaal, Kroes of Kammen is een gezamenlijk initiatief van Willem Mulder (Kaal), Monique Bruining (Kroes) en Luc Brunsveld (Kammen), die daar begin 2023 mee gestart zijn op de site van Cursor.