Jaren later liep ik door de gangen van de Universiteit Maastricht naar mijn promotor met een concept van mijn eerste wetenschappelijke artikel onder de arm. Tevreden en opgetogen schoof ik het onder zijn neus. Hij las mijn stuk aandachtig en zei geen woord. Vervolgens pakte hij een blanco vel en een pen en begon te schrijven, … te herschrijven. Langzaam maar zeker besefte ik dat mijn conceptartikel misschien toch niet zo goed geschreven was. Kruipend ging ik terug naar mijn werkplek. In plaats van de verwachte lofzang kreeg ik stilzwijgend stevige kritiek en dat deed behoorlijk pijn.

In de daaropvolgende jaren leerde hij me kritisch te kijken naar mijn eigen werk, los te laten wat ik oorspronkelijk had geschreven en opnieuw te beginnen. Zeer waardevol. Op veel momenten zag mijn promotor dat ik het moeilijk had met zijn rode pen. Ik hoor hem nog zeggen: “Monique, ik geef hier veel aandacht aan omdat ik jou en je werk belangrijk vind”. Nu kan ik zijn tough love echt waarderen.

Na mijn promotie begon ik bij het mooie bedrijf Johnson & Johnson. Mijn eerste landingsplek binnen dit bedrijf schuurde erg dicht tegen onderzoek aan. Dat voelde zeer vertrouwd. Mijn tweede landingsplek daarentegen ondersteunde onder andere de productieomgeving. Overbrengen van je boodschap op papier in deze omgeving; “that's another cook” zou Louis van Gaal zeggen.

Ze zaten hier niet te wachten op wetenschappelijke proza en mooie volzinnen. Korte en krachtige formuleringen van je bevindingen op papier, daar draaide het om. Hoe sneller een probleem met een product werd opgelost, hoe minder geld verloren ging voor het bedrijf. Om een lang verhaal kort te maken, ik vergat te kijken naar de behoefte van het publiek waarvoor ik moest schrijven. Weer had ik een pijnlijke les geleerd en was ik een belangrijk inzicht rijker.

Gevraagd of ongevraagd te horen krijgen wat iemand van je werk vindt, is en zal voor veel mensen een dingetje blijven. Ik denk dat het belangrijk is om goed te luisteren naar wat de ander zegt, voordat je besluit hoe je ermee om wilt gaan. Ik leer nog steeds veel van de opmerkingen van de mensen om me heen. Houd een open houding en luister naar wat er wordt gezegd. Vaak zitten er onverwachte eyeopeners tussen. En al doet het soms een beetje pijn, doe er vooral je voordeel mee.

K3 | Kaal, Kroes of Kammen is een gezamenlijk initiatief van Willem Mulder (Kaal), Monique Bruining (Kroes) en Luc Brunsveld (Kammen), die daar begin 2023 mee gestart zijn op de site van Cursor.