K3 | Alsof er een dikke stok brak
Na vijftien jaar werkzaam te zijn geweest in de VS keerde ik begin 2021 terug naar Nederland om een nieuwe onderzoeksgroep op te bouwen. Op 8 mei van dat jaar luidde een hard en scherp geluid - alsof er een dikke stok brak - een nieuw hoofdstuk van mijn leven in. Tijdens een koude windsurfsessie in Zeeland verloor ik de controle over mijn rechterbeen. Ik realiseerde me meteen dat ik een zeer ernstige blessure had opgelopen.
Mijn vriend Pieter en zijn vrouw Marlies, beiden arts, hebben me die meidag uit het water gevist en stelden de diagnose dat mijn patellapees was afgescheurd. Vier dagen later reconstrueerde dokter Van Montfort mijn knie in het Catharina Ziekenhuis. Daarbij is de knieschijf met een draad op zijn plek vastgezet en werd met behulp van titanium haakjes de patellapees vastgevlochten aan de knieschijf. Een dergelijke ruptuur is een uitzonderlijke blessure die vooral oudere patiënten gedeeltelijk gehandicapt maakt. Om dat te voorkomen startte ik met een intensief revalidatietraject. Gedurende vijftien maanden werkte ik onder begeleiding van de fysiotherapeuten Ricardo en Davy dagelijks aan mijn revalidatie, regelmatig twee tot drie uur per dag.
Op het eenjarig jubileum van mijn ruptuur schreef ik een draadje op Twitter om de verworven lessen met anderen te delen. Ik ga in dit draadje in op hoe je om kunt gaan met serieuze tegenslagen en hoe je die ten goede kunt inzetten voor persoonlijke ontwikkeling. En, nog belangrijker, hoe dankbaar ik ben dat ik thuis een goed support system heb en heb kunnen profiteren van goede zorg. Dat laatste is niet genoeg. Ik heb the hard way geleerd dat bij een ernstige blessure vooral de instelling van de patiënt bepalend is voor de uitkomst.
Eind juli vorig jaar was ik in topvorm, de spierkracht in mijn benen, mijn mobiliteit en conditie waren beter dan voor de blessure. Het lange revalidatietraject sloot ik ritueel af met de aanschaf van een nieuw windsurfboard, waarmee ik tijdens onze familievakantie uit de voeten kon in rustigere omstandigheden (een meer) dan die ik gewoon was (de zee).
Nog geen tien dagen kon ik van mijn nieuwverworven vrijheid genieten. Op 2 augustus luidde een hard en scherp geluid een enorme verlenging van het revalidatietraject in. Deze keer was mijn linker patellapees afgescheurd. Met de hulp van de TU/e-hoogleraren Carlijn Bouten en Keita Ito en knieorthopeed dokter Rob Janssen werd ik twee dagen later geopereerd door chirurg Coen Jaspers.
Lees door onder de foto.
Een gitzwarte periode diende zich aan. Hoe was het mogelijk dat ik beide patellapezen had afgescheurd? Ik had er net vijftien maanden revalidatie opzitten! Voor iemand die al van jongs af aan leeft voor sport en verslaafd is aan endorfine was dit heel moeilijk te verkroppen.
We zijn nu een half jaar verder, de pees is aangegroeid en de patella-cerclage (een metalen draad) is operatief verwijderd. Helaas heb ik recent te horen gekregen dat ik niet meer zal kunnen hardlopen, springen, of diepe squats maken en dat betekent dat ik hoogstwaarschijnlijk ook niet meer kan windsurfen. Het voelt als een enorme aanslag op mijn identiteit. Inmiddels ben ik begonnen met zwemlessen, hopelijk kan ik over een jaar op deze plek delen dat zwemmen een geweldige sport is, dat voelt nu namelijk nog niet zo.
Helaas gaat het leven vaak niet over rozen, lijden is zelfs een integraal onderdeel. Op onze universiteit leiden we ingenieurs op die allerlei problemen kunnen begrijpen en oplossen. Door het delen van persoonlijke ervaringen hoop ik dat TU/e-studenten en jonge medewerkers blijven doorzetten en aan zichzelf blijven werken om eventuele persoonlijke tegenslagen de baas te zijn.
K3 | Kaal, Kroes of Kammen is een gezamenlijk initiatief van Willem Mulder (Kaal), Monique Bruining (Kroes) en Luc Brunsveld (Kammen), die daar begin 2023 mee gestart zijn op de site van Cursor.
Discussie